Ks. Sobkowski, proboszcz ze Starego Gostynia, oglądał z dużym zainteresowaniem coraz więcej wzbogacany zbiór rzeźb w Kosowie i w rozmowie z Helsztyńskim wyraził gotowość wyposażenia wnętrza zabytkowego gotyckiego kościoła starogostyńskiego też w rzeźby Majchrzaka. Na zamówienie tedy Helsztyńskiego wykonał nasz mistrz figury 12 apostołów [nie mylić ze „Świerczyńską dwunastką” – przyp. LD], które rozmieszczone zostały na przedniej ścianie chóru muzycznego, a ponadto — jako fundacja Tomasza Skorupki — 12 polskich świętych i błogosławionych, ustawionych na stallach w prezbiterium. Są to: Wojciech, Wincenty Kadłubek, Czesław, Kazimierz, Jan Kanty, Władysław z Gielniowa, Stanisław biskup, Jacek, Andrzej Bobola, Stanisław Kostka i Szymon z Lipnicy. Na życzenie proboszcza wyrzeźbił Majchrzak jeszcze cztery duże (106 cm wysokie) figury na ołtarze boczne: świętych Piotra i Pawła oraz Cyryla i Metodego. Wreszcie jako votum rodziny Skorupków i Helsztyńskich przyjął Majchrzak zamówienie na wykonanie cyklu „Tajemnic Różańcowych". Do pracy nad tym ostatnim zadaniem przystąpił w roku 1935, ale z powodu nawału innych robót i nietęgiego zdrowia praca szła mu opornie. Odejście w międzyczasie ks. Sobkowskiego z probostwa starogostyńskiego też zapewne na tym opóźnieniu zaciążyło. Pracował jednak nad „Różańcem" dalej w czasie okupacji, szczęśliwie nie wysiedlony, i dopiero w roku 1945 ukończone dzieło zawisło we wnętrzu kościoła. Składa się z 10 płaskorzeźb o wymiarach 30x28 cm (nie uwzględniając napisów), przedstawiających pięć Tajemnic Radosnych i pięć Bolesnych, osadzonych w jednej wspólnej ramie.

Dzieło to, imponujące rozmachem, obejmujące około 50 postaci na przedstawionych scenach, jest niewątpliwie jedną z najlepszych prac Majchrzaka. Jest szczere swoją bezpośredniością wyrazu, nasycone pasją twórczą. Rozedrgane rytmem prostych form plastycznych kontrastuje korzystnie z wiszącym na przeciwnej ścianę cyklem pięciu „Tajemnic Chwalebnych", wykonanych po roku 1946 jako uzupełnienie całego „Różańca" przez rutynowanego rzeźbiarza Jana Topora z Zakopanego.

Dzięki zabiegom ks. Sobkowskiego oraz hojnym fundacjom Helsztyńskiego i jego rodziny, świątynia w Starym Gostyniu ma dziś najbogatszy zespół rzeźb Majchrzaka, który szczęśliwym trafem zachował się tu w całości, a nawet wzbogacił o ocalały krucyfiks z Golgoty kosowskiej.

_______________________
Źródło podstawowe:
Stanisław Błaszczyk: „Rzeźbiarski trud majstra Andrzeja Majchrzaka”,
wyd.: Gostyńskie Towarzystwo Kulturalne i Muzeum w Gostyniu,
Poznań-Gostyń 1986


_______________________
Dla www.klasaa.net zebrał
i opracował: Leonard Dwornik