Miejscowość Drobnin położona jest w południowej część województwa wielkopolskiego mniej więcej w połowie drogi między miastami Leszno i Gostyń, około 2 km na południe od szosy łączącej te miejscowości, przy bocznej drodze biegnącej przez wieś prowadzącej do Krzemieniewa będącego siedzibą gminy. Zespół położony jest we wschodniej części miejscowości po południowej stronie drogi wiejskiej. Po północnej stronie drogi naprzeciw kościoła usytuowany jest zespół pałacowo-parkowy. Brama do zespołu pałacowo-parkowego położona jest dokładnie naprzeciw bramy do zespołu kościelnego. Teren kościelny kształtem zbliżony jest do trójkąta równobocznego, jednym bokiem przyległego do drogi wiejskiej. Od południa otoczony jest polem, od wschodu sąsiaduje bezpośrednio z zabudową wsi, od północy przez drogę z zabudową wsi i zespołem pałacowo-parkowym. Od zachodu bezpośrednio do niego przylega dość duży, niezabudowany plac, za którym dalej w kierunku zachodnim ciągnie się zabudowa wiejska. Teren kościelny od strony drogi (północ) i częściowo od zachodu (plac) ogrodzony jest murowanym parkanem z metalowymi sztachetkami umieszczonymi pomiędzy ceglanymi słupkami, na ceglanej podmurówce. Od północy prowadzą wejścia poprzez bramę główną z dwiema furtkami, umieszczoną nieco w głębi działki. Słupki bramy murowane z cegły, otynkowane pokryte są cementowymi daszkami namiotowymi z metalowymi krzyżami. Od strony frontowej pod profilowanym gzymsem słupków ceglana, kostkowa dekoracja. Ponadto w ogrodzeniu znajdują się jeszcze furtki – jedna prowadząca do kościoła i druga na osi plebani. Od strony tylnej (południowej) i wschodniej teren ogrodzony siatką, od wschodu dodatkowo wydzielony żywopłotem z bzów. Kościół zajmuje centralną część zespołu, jest orientowany, ale oś posiada przesuniętą w kierunku północny-wschód, południowy-zachód. Teren wokół kościoła porośnięty jest trawą, obsadzony kilkudziesięcioletnimi lipami drobnolistnymi i jemiołami wyniosłymi. Przy bramie krzyż misyjny. Teren bezpośrednio wokół kościoła wysypany jest grysem. Od bramy głównej przed fasadę kościelną prowadzi szeroka droga z trylinki. Od elewacji wschodniej kościoła w kierunku plebani biegnie wąski chodnik wyłożony kostką cementową barwną łączącą się z wybrukowanym podobną kostką szerokim terenem przed plebanią aż do bramy w kierunku drogi. Na osi plebani w wybrukowanym podjeździe urządzono okrągły klomb z kwiatami. Po obu stronach dwa rzędy drzew owocowych i orzechy włoskie. Przy północno-wschodnim narożniku plebani biegnie ogrodzenie z siatki z bramą prowadzącą do części gospodarczej zespołu – dwóch budynków, jednego (dawna salka katechetyczna) obecnie częściowo przebudowanego na garaż i budynku gospodarczego, które usytuowane są wzdłuż wschodniej granicy działki. Za plebanią od strony południowej znajduje się ogród warzywny, dalej zaś niewielkie pole. W części południowej działki przez polem – murowane szalety. Po południowej stronie kościoła, tuż pośrodku korpusu nawy przy ścianie umieszczony jest grób księdza Eryka Szymkowiaka.

Ściany: posadowione na fundamentach z cegły ceramicznej pełnej i kamieni polnych, murowane z cegły ceramicznej pełnej, obustronnie otynkowane. Od strony zewnętrznej na całej długości cokołu obłożone wąskim pasem z płytek ceramicznych i nieotynkowanej cegły. Od zewnątrz ściany nawy opięte są murowanymi z cegły, otynkowanymi szkarpami, z górną częścią wydzieloną profilowanym gzymsem i przykrytą dachówką ceramiczną karpiówką ułożoną w podwójną koronkę tworzącą rodzaj jednospadowego daszku. Dolna część szkarpy dostawiona jest ukośnie do ściany. Naroża wieży i zakrystii oraz loży opięte są murowanymi lizenami. Od strony wewnętrznej ściany nawy artykułowane są murowanymi profilowanymi na narożach przyporami. Ściany wewnętrzne malowane są farbami emulsyjnymi. Górna, ostatnia kondygnacja wieży wymurowana jest z cegły ceramicznej pełnej nieotynkowanej. Ściany obiega od zewnątrz gzyms kordonowy, wykonany z cegły ceramicznej, pełnej, nieotynkowany o układzie cegieł w formie ząbków i ukośnie ułożonych główek. Kryty daszkiem pokrytym dachówką ceramiczną karpiówką w podwójną koronkę oraz koronujący o nieco bogatszym, bardziej dekoracyjnym układzie cegieł.
Sklepienia, stropy: nad nawą sklepienie pozorne kolebkowe, wsparte na drewnianych krążynach, odeskowane, od spodu podbite podsufitką. Nad prezbiterium i ramionami transeptu (kaplicami) sklepienie ceramiczne, dwuprzęsłowe, krzyżowe z pasem gurtowym. Nad zakrystią strop drewniany belkowy z podsufitką. Nad przedsionkami pomiędzy kaplicami a lożą i zakrystią sklepienie ceramiczne kolebkowe. Nad kruchtą pod emporą organową i pomieszczeniami założonymi obok strop ceramiczny, pod emporą organową z dekoracją kasetonową wyciągniętą w tynku. Nad kondygnacjami wieży strop drewniany, belkowy z powałą z desek.
Posadzki, podłogi: w przedsionku pod emporą, nawie i kaplicach posadzka wykonana z cegły ceramicznej pełnej, klinkierowej ułożonej w jodełkę, w prezbiterium dolne stopnie prowadzące do prezbiterium są drewniane, natomiast sama posadzka w prezbiterium wykonana jest z cegły ceramicznej pełnej, klinkierowej ułożonej we wzór rustykalny. W zakrystii i loży podłogi deskowe malowane olejno. Przed wejściem bocznym do zakrystii w przedsionku podłoga deskowa, drewniana. Na wyższych kondygnacjach wieży podłogi deskowe, drewniane. Na podestach zewnętrznych schodów prowadzących do kościoła posadzki z cegły ceramicznej pełnej.
Schody: zewnętrzne: do głównych drzwi frontowych jednobiegowe, murowane z cegły ceramicznej pełnej, trójstopniowe. Z obu stron ujęte są murowane z cegły wangami, krytymi cementowym parapetem w formie spłaszczonego, dwuspadowego daszku. Boczne ściany wang wyłożone są ceramicznymi brązowymi płytkami ułożonymi na przemian głębiej i płycej, tworzącymi szachownicową fakturę, stopnie obłożone płytkami ceramicznymi. Schodki na wieżę – przyścienne, jednobiegowe, murowane z cegły ceramicznej pełnej, od strony zewnętrznej ujęte ceglanym, zakończonym półkoliście murkiem. Stopnie obłożone płytkami ceramicznymi. Schodki zewnętrzne boczne – przyścienne jednobiegowe murowane z cegły, nieotynkowane. Od zewnątrz stopnie ujęte ceglanym, otynkowanym murkiem z wąskim, wieńczącym pasem z cegły. W części zachodniej podest schodów otacza murowana z cegły, otynkowana balustrada zwieńczona profilowanym parapetem krytym blachą. Cokół balustrady wyłożony jest ceramicznymi płytkami. Schody zewnętrzne do zakrystii i loży są trójstopniowe, ułożone piramidalnie, wykonane z cegły ceramicznej, nieotynkowane.
Schody wewnętrzne: w wieży na emporę schody drewniane, kręte ułożone wokół drewnianego, okrągłego słupa ustawione na cementowym cokole. Łączącym się z pierwszym cementowym stopniem schodów. Stopnie drewniane z podstopnicami, wpuszczone są w belkę biegnącą wzdłuż muru wieży. Poręcz prosta, o okrągłym przekroju, drewniana zamantowana na hakach. Na wyższe kondygnacje wieży prowadzą drabiny. Schodki z przedsionka południowego do loży drewniane, z podstopnicami, ujęte ceglanym i otynkowanym murkiem przykrytym drewnianym parapetem. Schody z przedsionka do zakrystii jednobiegowe, drewniane z podstopnicami. Schodki na ambonę murowane z cegły, otynkowane, jednobiegowe, przyścienne, z ceglaną, otynkowaną balustradą przykrytą drewnianym, lakierowanym parapetem (UWAGA! Ambona już nie istnieje).
Otwory drzwiowe, drzwi: otwory drzwiowe posiadają kształt prostokątów stojących zamkniętych łukiem pełnym. Wyjątek stanowią drzwi frontowe w fasadzie oraz drzwi w elewacji północnej boczne do schowka, drzwi z zakrystii do przedsionka i schowka, które posiadają kształt prostokąta stojącego. Wszystkie drzwi drewniane.
Drzwi frontowe: dwuskrzydłowe o skrzydłach konstrukcji deskowej z listwą czołową, zawieszonych na trzech parach ozdobnie kutych zawiasach pasowych. Na 2/3 wysokości obu skrzydeł wycięty jest otwór w kształcie półkola, dający po zamknięciu okrąg przeszklony i przesłonięty od zewnątrz nałożonymi na krzyż listwami biegnącymi przez całą szerokość skrzydeł i długość skrzydła lewego. Od skrzyżowania listew biegną promienie. Zachowany ozdobnie kuty szyld i klamka.
Drzwi zewnętrzne boczne: jednoskrzydłowe, konstrukcji ramowo-płycinowej zawieszone na zawiasach czopowych. Drzwi do zakrystii, loży i na wieżę jednoskrzydłowe z półkolistym nadświetlem. Skrzydła konstrukcji ramowo-płycinowej z dwoma rzędami prostokątnych lub kwadratowych płycin, zawieszane na zawiasach czopowych. Drzwi te umieszczone są w rozglifionych wnękach, które od strony elewacji obmurowane są cementową opaską o przekroju trójkątnym. Nadświetle stałe, posiada kratownicowy układ szczeblin.
Drzwi wewnętrzne: drzwi dzielące przedsionek przed emporą organową założone na całą szerokość i wysokość pomieszczenia – jest to jakby ażurowa, przeszklona ściana działowa z drzwiami. Drewniane, konstrukcji ramowo-płycinowej, z bocznymi partiami stałymi. Część środkową zajmują drzwi dwuskrzydłowe wahadłowe, skrzydła zawieszone są na 4 parach zawiasów wahadłowych; z obu stron drzwi jednoskrzydłowe, wahadłowe. Drewniana konstrukcja dzieląca poszczególne części jest ramowo-płycinowa z płycinami wypełnionymi pionowymi listewkami. Dolna część całości ścianki działowej z drzwiami posiada płyciny pełne, powyżej jest ona przeszklona szkłem kryształowym z podziałem kratownicowym na małe kwadraty kwatery. Drzwi z przedsionków północnego i południowego do nawy umieszczone w otworze zamkniętym łukiem pełnym. Dwuskrzydłowe, o skrzydłach konstrukcji ramowo-płycinowej zawieszone na trzech parach zawiasów czopowych z nadświetlem. Dolne płyciny skrzydeł prostokątne, pełne, górne – przeszklone. Nadświetle o podziale kwadratowym szczeblin. Posiadają uchwyty drewniane, pionowe z mosiężnymi gałkami. Drzwi z przedsionka północnego do loży oraz z wieży na emporę – identyczne, jednoskrzydłowe zawieszane na 2 parach zawiasów czopowych. Skrzydła płycinowe posiadają nakładaną dekorację w postaci obramowania listwowego oraz umieszczoną wewnątrz formę krzyża równoramiennego z czterema promieniami. Drzwi z nawy do schowków pod emporą oraz z zakrystii do nawy – jednoskrzydłowe, skrzydła konstrukcji płycinowej zawieszane są na trzech parach zawiasów czopowych. W środku skrzydła dekoracja nakładana w formie krzyża z promieniami. Drzwi te posiadają półkoliste stałe nadświetle o układzie kratownicowym szczeblin. Z zakrystii do przedsionka drzwi identyczne, lecz bez półkolistego nadświetla. Drzwi z zakrystii do skrytki – jednoskrzydłowe w drewnianej ościeżnicy, skrzydło płycinowe zawieszone jest na dwóch parach zawiasów czopowych. Posiadają nakładaną dekorację w formie krzyża z promieniami, umieszczoną pośrodku obramowania w formie prostokąta zamkniętego łukiem pełnym; jego górna część zajmuje przeszklona kwatera.
Otwory okienne, okna: otwory okienne posiadają kształt prostokątów stojących zamkniętych łukiem pełnym o zróżnicowanej wielkości. Największe otwory okienne umieszczone są w korpusie, znacznie mniejsze w kaplicach, zakrystii i prezbiterium; wysokie i wąskie okienka zamknięte łukiem pełnym znajdują się w ścianie wschodniej na wysokości empory organowej. Otwory okienne wieży posiadają kształt wysokiej i wąskich prostokątów, wyłożone są dachówką ceramiczną karpiówką układaną w podwójną koronkę. Otwory okienne są obustronnie rozglifione (w wieży tylko od wewnątrz). Okna w większości metalowe, stałe w prezbiterium i kaplicach oraz loży z podziałem szczeblin na pola o zróżnicowanym układzie geometrycznym, wypełnione w większości żółtymi częściowo uzupełnionymi białymi szybami. Środkowe okna prezbiterium i kaplicy mają założone współczesne witraże. Dolna część okna w loży otwieralna. Okna nawy posiadają zasadniczy podział poziomymi szczeblinami na pięć kwater w których zamontowano liczne małe szybki w kształcie rombu, przeważnie żółte z ciemniejszym pomarańczowym pasem okalającym całość. Część okien ma zamontowane w środku otwieralne skrzydło. Okna w zakrystii umieszczone są w półkoliście zamkniętej wnęce. Są to okna drewniane, konstrukcji skrzynkowej, dwudzielne, dwupoziomowe, trójskrzydłowe, ze skrzydłem nadślemiennym uchylnym. Skrzydła dzielone są poziomymi szczeblinami, zaś w części nadślemiennej podział szczeblin krzyżowy. Okna przyziemia w fasadzie, zakrystii, wieży i loży posiadają zamontowane współczesne kraty. Prostokątne okna górnych kondygnacji wieży od strony wewnętrznej umieszczone są we wnękach zamkniętych odcinkiem łuku. Okna są drewniane stałe, pojedyncze, z podziałem poziomymi szczeblinami.
Więźba: drewniana konstrukcji wieszarowej na co czwartej parze krokwi. Każdy z czterech wiązarów założonych nad ceramicznym łukiem sklepienia utworzony jest przez podwieszony słup, w górnej części wzmocniony mieczami wzdłuż kalenicy, usztywniony zastrzałami na kształt odwróconych liter V i zakleszczonymi. Kleszcze obejmują zarówno słupy jak i zastrzały oraz ustawione wzdłuż połaci dachu belki leżące, które też wzmocnione są zastrzałami i wspierają na dwóch poziomach płatwie. Dodatkowo konstrukcję wzmacniają w dolnej części kleszcze obejmujące pod płatwią stolec leżący i dolną część zastrzału przy podstawie ceramicznego łuku sklepiennego. Pomiędzy wiązarami na płatwiach oparte są pojedyncze jętki. Elementy więźby łączone są na metalowe śruby, słupy wieszaków w dolnej części wzmocnione metalowymi listwami przykręconymi na śruby.

kryte są dachówką ceramiczną karpiówką układaną w podwójną koronkę, kalenice kryte są ceramicznymi gąsiorami. Pulpitowe dachy nad lożą i zakrystią kryte są blachą. Ponadto dachówką ceramiczną karpiówką ułożoną w podwójną koronkę kryte są gzymsy kordonowe prezbiterium i kaplic oraz gzymsy pod attykami loży i zakrystii.

BRYŁA:

Rozczłąkowana. Złożona jest z prostopadłościennego przykrytego wysokim trójspadowym dachem korpusu nawowego zamkniętego w fasadzie trójkątnym szczytem z maleńkim, półstożkowym daszkiem. Do korpusu od strony północnej i południowej w części wschodniej przylegają dwie prostopadłościenne zamknięte półkoliście kaplice o wysokości korpusu, przykryte niższymi, dwuspadowymi zamkniętymi półstożkowo dachami. Od wschodu zaś przylega równej wysokości prostopadłościenne, zamknięte półkoliście prezbiterium pokryte dwuspadowym zakończonym półkoliście dachem. Pomiędzy prezbiterium a kaplicami przylegają niższe, parterowe, prostopadłościenne przybudówki zakrystii i loży z przedsionkami, kryte dachami pulpitowymi przysłoniętymi arkadowymi, pełnymi attykami. Na szczycie dachu nawy znajduje się mała, prostopadłościenna, przykryta daszkiem namiotowym sygnaturka. Przy południowo-zachodnim narożniku nawy dostawiona jest kwadratowa 7-kondygnacyjna wieża z ostatnią kondygnacją założoną na rzucie koła, przykrytą stożkowym hełmem z metalowym krzyżem. Krzyże wieńczą też szczyt korpusu nawowego, kaplicę i sygnaturkę.

RZUT: Złożony z prostokątnego 4-przęsłowego korpusu nawowego z wyodrębnionym od zachodu, dużym prostokątnym przedsionkiem do którego z obu stron przylegają wąskie, prostokątne pomieszczenia schowków. Od wschodu przylega długie, węższe od nawy prezbiterium zamknięte półkoliście, oraz od strony północnej i południowej dwie założone na rzucie półkola kaplice tworzące ramiona krzyża łacińskiego. Pomiędzy prezbiterium a kaplicami umieszczone są założone na rzucie prostokąta, płytsze dwie przybudówki, mieszczące po dwa pomieszczenia – większe od strony wschodniej (zakrystia i loża), oraz mniejsze, przyległe do kaplic, prostokątne przedsionki, komunikujące się zarówno z zakrystią i lożą jak i nawą. Północna przybudówka posiada dodatkowo wyodrębniony wewnętrzny przedsionek zakrystii. Rzut zasadniczo symetryczny z dostawioną do nawy w pobliżu południowo-zachodniego narożnika kwadratową wieżą nieco cofniętą od linii fasady.

ELEWACJE: Posadowione na niskim cokole, ceglano-płytkowym obiegającym całość budowli. Otynkowane z ceramicznymi ceglanymi detalami cokołu i gzymsów kordonowego i koronującego, niszy i schodów. Fasada: symetryczna 3-osiowa, prostokątna zamknięta wysokim trójkątnym szczytem. Naroża ujęte szkarpami poprowadzonymi do zaniku. Dominującym elementem rozplanowania fasady jest wysoka dochodząca niemal do zwieńczenia szczytu schodkowo wgłębiona nisza w formie wysokiego prostokąta załamanego w górnej części i zamkniętego łukiem pełnym. Wewnątrz niszy partii przyziemia znajdują się główne drzwi do kościoła, ponad nimi trójboczny wspornik wspierający odcinek gzymsu, krytego dachówką. Nad nim całą przestrzeń wypełnia olbrzymi krucyfiks – krzyż obłożony płytkami ceramicznymi z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego ze sztucznego kamienia (?). Po obu stronach krzyża znajdują się dwa wąskie okienka. Również dwa okna założone są w pobliżu przyziemia tuż przy obu szkarpach. Wejście poprzedzają schody z murkiem odchodzącym od krawędzi niszy. Zwieńczenie szczytu stanowi kula z metalowym krzyżem, pod którymi znajduje się półstożkowy daszek chroniący figurę Chrystusa. Krawędzie elewacji w partii fasady zaakcentowane są odcinkami gzymsów koronujących krytych trójkątnymi daszkami.
Wieża cofnięta jest nieco w stosunku do linii fasady, jednoosiowa, t kondygnacyjna. W przyziemiu na osi wieży znajduje się otwór drzwiowy, lecz usytuowany jest tuż przy elewacji korpusu, gdyż dwie dalsze kondygnacje są nieco „wtopione” w korpus kościoła. Drzwi poprzedzone schodkami z murkiem. Otwory okienne wąskie, prostokątne. Na wysokości 6 dolnych kondygnacji wieża jest prostokątna, zwieńczona gzymsem koronującym wspierającym wysunięty okap. Ostatnia kondygnacja kolista, ceglana, nieotynkowana, z otworami arkad zamkniętych łukiem. Całość wieży wieńczy dach stożkowy z kulą i krzyżem.

ELEWACJE:
Elewacja północna: złożona z partii korpusu, kaplicy i zakrystii. Korpus nawowy 4-osiowy, artykułowany trzema przyporami, pomiędzy którymi umieszczone są otwory okienne. Zwieńczona ceglanym gzymsem koronującym. W przyziemiu na osi od strony zachodniej znajduje się otwór wejściowy prostokątny poprzedzony schodkami z murkiem. Kaplica zwieńczona półkoliście 7-osiowa, z otworami okiennymi ustawionymi w gzymsie kordonowym. Przykryta dachem dwuspadowym zamkniętym półstożkowym, niższym od nawy. Przyziemie kaplicy ślepe, od strony wschodniej przylega do niego na całej wysokości tj. do gzymsu koronującego przybudówka zakrystii. Przybudówka jest parterowa, dwuosiowa (drzwi od wschodu) zwieńczona prostym gzymsem z daszkiem dachówkowym nad którym umieszczono rodzaj pełnej balustrady (attyki) z półkolistymi arkadami pomiędzy lizenami. Narożnik zakrystii zajmuje stosunkowo płaska, zanikająca szkarpa. Ponad zakrystią widoczna jest partia prezbiterium z osiami akcentowanymi lizenami i ustawionymi na gzymsie kordonowym.
Elewacja południowa: rozwiązana jest symetrycznie do północnej z tą tylko różnicą, że w skrajnej zachodniej osi korpusu znajduje się wieża. Elewacje wieży rozwiązane są jak w fasadzie, jednak w przyziemiu na osi znajduje się otwór okienny.
Elewacja wschodnia: tworzy zamknięte półkoliście prezbiterium, w partii przyziemia pozbawione otworów, w drugiej kondygnacji znajdują się ustawione na gzymsie otwory okienne, dzielone lizenami wspierającymi gzyms koronujący. Po obu stronach w dolnej części widoczne są ściany loży (ślepa) i zakrystii (2-osiowa) zwieńczona attykami.

WNĘTRZA:
Na osi kościoła wejście główne prowadzi do przedsionka pod emporą organową. Przedsionek jest prostokątny, obszerny. Ściany boczne artykułowane są trzema płytkimi, arkadowymi płycinami zamkniętymi łukiem pełnym. Środkowa płycina posiada sferyczną wnękę z umieszczonymi kamiennymi lawaterzami. Przedsionek podzielony jest drewnianą, ażurową, przeszkloną ścianą działową z wahadłowymi drzwiami, a wydzielającą od zachodu drugi wąski przedsionek, od wschodu natomiast otwarty jest do nawy arkadą empory organowej wspartą na kolumnach z dwoma prostokątnymi przejściami po bokach, założonymi ukośnie. Nawa prostokątna sklepiona jest kolebkowo o łuku pełnym, 4-przęsłowa. Ściany artykułowane są formą przypór o sfazowanych wklęsło-wypukłych krawędziach, które kontynuowane są w partii sklepiennej w postaci mocno wyładowanych łuków gurtowych. Przypory w dolnych partiach ustawione są na prostokątnych cokołach. Pomiędzy przyporami, na osi umieszczone są pod oknami. W wysuniętej do przodu partii muru prostokątne wnęki zamknięte łukami pełnymi. Ścianę zachodnią organizuje empora organowa. W dolnej partii pod emporą po obu stronach przejścia do przedsionka znajdują się otwory wejściowe prowadzące do usytuowanych pod emporą małych pomieszczeń, z których północne posiada wyjście na zewnątrz i pierwotnie zawierało schody na emporę (obecnie dojście na emporę możliwe jest na zewnątrz wieży). Wschodnie przęsła nawy zamknięte są od północy i południa prostokątnymi, zamkniętymi półkoliście, sferyczne sklepionymi kaplicami – od północy Matki Boskiej, od południa św. Józefa z ołtarzami poświęconymi patronom. Obie kaplice otwarte są do nawy arkadami o łuku pełnym. Ścianę wschodnią nawy zamyka niższa od łuku sklepień nawy arkada zamknięta łukiem pełnym. Różnica wysokości łuków obu arkad poprowadzona jest również na łuku, poprzez co tworzy się wklęsła ściana, w partii przyziemia po obu stronach prezbiterium posiadająca arkadowe przejścia sklepione kolebką do sklepionych krzyżowo, prostokątnych przedsionków. W przejściach znajdują się sferyczne nisze z lawaterzami. Prezbiterium założone jest nieco wyżej niż nawa, zamknięte półkoliście, niższe i sklepione kolebką. W partii sklepienia podobnie jak w kaplicach znajduje się rząd okien.

Po stronie południowej do prezbiterium otwiera się szeroką, zamkniętą łukiem arkadą niskie, dwuprzęsłowe, sklepienie krzyżowe z szerokim gurtem pomieszczenie loży, z umieszczonymi w narożniku południowo-zachodnim schodkami prowadzącymi do wejścia do przedsionka południowego. Przy ścianie zachodniej loży, w przęśle od strony południowej, przy schodkach usytuowany jest piec. W ścianie północnej prezbiterium, w arkadowej wnęce umieszczone jest wejście do zakrystii. Zakrystia jest niska, przykryta stropem płaskim i w ściance północnej posiada wejście do małego schowka oraz do korytarzyka prowadzącego do przedsionka północnego. Wejście na emporę umieszczone jest w wieży, poprzez krętą klatkę schodową.

WYPOSAŻENIE:
Związane w większości (z wyjątkiem ławek) z okresem budowy kościoła:
- ołtarz główny z figurą Chrystusa,
- ołtarz boczny północny z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem,
- ołtarz boczny południowy z figurą św. Józefa z małym Chrystusem (ołtarze murowanymi mensami wyłożonymi ceramicznymi płytkami, figury z kamienia sztucznego),
- krucyfiks w przedsionku zachodnim pod emporą organową (drewniany z gipsową figurą Ukrzyżowanego),
- stacje drogi krzyżowej, poświęcone w 1937 roku,
- meble w zakrystii (szafa i komoda – dębowe),
- ławki w przedsionku północnym i południowym,
- organy z XIX wieku sprowadzone w 1946 roku z rozebranego kościoła ewangelickiego w Krzemieniewie (neogotyckie),
- dzwon na wieży z 1897 roku z ludwisarni Hamma z Frankruthalu,
- komplet dębowej stolarki drzwiowej,
- witraże z 1957 roku.

--------------------------------------------------------------------------

Źródło opisu: WKŁADKA DO KARTY EWIDENCYJNEJ ZABYTKÓW ARCHITEKTURY I BUDOWNICTWA: Ewa Piesiewicz "Kościół parafialny pod wezwaniem Serca Jezusowego w Drobninie", VIII 1999; Archiwum WKZ nr 344.
Zdjęcia: JK

Ponad 50 lat wcześniejszy opis kościoła w Drobninie autorstwa księdza Zacharzewskiego i kilka współczesnych fotografii kościoła