Urodził się 21 stycznia 1886 roku w Rogoźnie Wielkopolskim i tam skończył Liceum Pedagogiczne. Kilka lat później uczył dzieci w Szelejewie koło Gostynia, później w Pożarowie koło Sierakowa i w Drzewcach koło Ponieca. Był członkiem Chóru w Poniecu.
Jan Brzozowski z żoną Zofią
W 1911 roku założył rodzinę. Krótko przed wybuchem I wojny światowej zamieszkał w Lesznie i stamtąd właśnie został powołany do wojska. Walczył pod Verdun, gdzie został ranny w rękę.
Jan Brzozowski (pierwszy z lewej) w mundurze armii niemieckiej w VII 1914 roku
20 kwietnia 1920 roku wraz z rodziną przeprowadził się do Garzyna, gdzie został nauczycielem czteroddziałowej szkoły. Grał na skrzypcach i fortepianie.
8 grudnia 1939 roku został z rodziną wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa, do Skurkowic koło Tomaszowa Mazowieckiego. Po Powstaniu Warszawskim w tamte rejony wysiedleni zostali mieszkańcy stolicy, którym udało się ocaleć. Znalazła się tam także Maria Kownacka, autorka różnych utworów dla dzieci, z którą Jan Brzozowski utrzymywał znajomość do końca wojny. Znając język niemiecki, pomagał mieszkańcom Skurkowic i okolicy tłumaczyć listy i pisma urzędowe. W Skurkowicach był kierownikiem szkoły siedmioklasowej.
Po wojnie powrócił do Garzyna i do roku 1947 dalej uczył w szkole, po czym przeszedł na emeryturę.
Krótko po II wojnie światowej Jego syn Stefan (miał 19 lat) został przypadkowo zastrzelony przez żołnierza radzieckiego. Zdarzenie to miało miejsce na pierwszym powojennym weselu w Garzynie.
Zmarł 29 stycznia 1950 roku w wieku 64 lat.
-----------------------------------------------------
Informacja: Joanna Gorynia (prawnuczka Jana Brzozowskiego).
|
