FIRLEJ Stanisław (30 IV 1905 - 22 II 1980).
Urodzony w Jezierzycach Kościelnych, pow. leszczyński (gm. Włoszakowice), syn Tomasza i Magdaleny z d. Kozłowskiej. Służbę wojskową odbywał w latach 1928-29 w III baonie 55 pułku piechoty w Rawiczu (szeregowiec). Po ślubie w 1931 r. z Jadwigą Płócieniczak zamieszkał w Pawłowicach i pracował jako robotnik rolny w Gospodarstwie Mały Dwór.
Zmobilizowany 24 VIII 1939 do Ośrodka Zapasowego 56 pułku piechoty z Krotoszyna (do Kielc). 18 IX 1939 w miasteczku Monasterzyska (pomiędzy Stanisławowem a graniczną rzeka Zbrucz) dostał się do niewoli radzieckiej. Od 10 X 1939 więziony na terenie lwowskiego obozu NKWD (budowa drogi Równe-Lwów). 20 II 1940 w Pawłowicach urodziła się jego córka Kazimiera. Po ataku Niemiec na ZSRR latem 1941 znalazł się wśród 12.000 polskich jeńców w obozie w Starobielsku. Tam zgłosił się do Armii Polskiej i 2 IX 1941 został przetransportowany do Tockoje. 13 IX 1941 wcielony do 19 pułku piechoty. Od początku 1942 r. w azjatyckiej części ZSRR. Od VIII 1942 w Iranie, od IX 1942 w Iraku. 27 IX 1942 przeniesiony do Kwatery Głównej 5 Kresowej DP. Przeszedł szlak bojowy 2 Korpusu we Włoszech jako goniec w Kwaterze Głównej 5 KDP (szeregowiec piechoty). Po wojnie w Wielkiej Brytanii (m.in. Amesbury w południowo-zachodniej Anglii), zdemobilizowany 10 XII 1946. Do kraju wrócił 22 XII 1946. Tak jak przed wojną mieszkał w Pawłowicach i pracował w Gospodarstwie Mały Dwór jako robotnik rolny.
Miał dzieci: Barbarę (1932), Zofię (1934), Kazimierę (1940) i Stanisława (1949). Odznaczony: Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (nr 14913), Gwiazdą za wojnę 1939-45, Gwiazdą Italii, Medalem Wojska. Zm. w Lesznie, poch. w Pawłowicach.