Marek Patelka (12 IV 1904 – 4 II 1983) Ur. w Pawłowicach. Syn rolnika Stanisława i Jadwigi zd. Piotrowiak.
Służbę wojskową odbywał od 3 X 1925 do 21 III 1927 w 55 pułku piechoty w Lesznie, gdzie uzyskał stopień kaprala. Po przeszkoleniach w rezerwie awansowany do stopnia plutonowego. Przed wojną pracował w gospodarstwie rolnym rodziców w Pawłowicach.
24 VIII 1939 zmobilizowany do 52 pułku piechoty w Złoczowie. Walczył w okolicach Lwowa. 19 IX 1939 w Monasterzyskach został wzięty do niewoli sowieckiej. Od 4 X 1939 więziony na terenie lwowskiego obozu NKWD (obwód równieński). Latem 1941 r. znalazł się wśród 12 tys. polskich jeńców w obozie w Starobielsku. 2 IX 1941 w Tockoje wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR. Został przydzielony do 6 pułku piechoty. Przebywał następnie w azjatyckiej części ZSRR.
Na przełomie III/IV 1942 ewakuowany do Iranu, później przez Irak, Palestynę, Egipt do Wielkiej Brytanii. Wcielony początkowo do 1 Dywizji Pancernej, początkowo do 1 pułku artylerii ciężkiej, w 1944 r. brał udział w inwazji na kontynent w 1 pułku artylerii przeciwlotniczej. Walczył we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech.
Wojnę zakończył w stopniu starszego ogniomistrza (st. sierżanta). Do kraju wrócił 14 VII 1947 r. Dalej pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym. Zm. i poch. w Pawłowicach. Odznaczony m.in.: Medalem Wojska, Gwiazdą Francji i Niemiec.
Rodziny nie założył.