Majorczyk Jan (14 XII 1908 – 22 III 1987).
Ur. w Morownicy, pow. Kościan. Syn Szczepana i Weroniki zd. Śleboda. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Morownicy pracował w tamtejszym majątku rolnym. Służbę wojskową odbywał w latach 1931-32 w 55 pułku piechoty w Lesznie. Stopień wojskowy: st. strzelec. Po ślubie w 1936 r. przeprowadził się z Morownicy do Luboni (nr 19). Zmobilizowany 28 VIII 1939 r. do 51 pp w Brzeżanach. Walczył w okolicach Lwowa i Złoczowa w plutonie konnych zwiadowców sierż. Zalewskiego. Po 17 IX 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Od 5 X 1939 więziony w obozie Hołownia. 1 IX 1941 r. wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Przeszedł szlak 2 Korpusu gen. Andersa przez Iran, Irak, Palestynę, Egipt. Walczył we Włoszech m.in. pod Monte Cassino w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich (nazwa symboliczna, był to pułk zmechanizowany).
Po wojnie w Anglii i Szkocji. Zdemobilizowany 25 V 1947 w stopniu kaprala. Odznaczony został: Krzyżem Walecznych (1944), Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (1945), Gwiazdą Italii (1945), Medalem Wojska (1946), Odznaką Pamiątkową 1 Pułku Ułanów Krechowieckich.
Do kraju wrócił 29 V 1947 r. Nadal mieszkał w Luboni, od 1951 r. pod nr 47. Pracował jako robotnik kolejowy na stacji PKP Pawłowice oraz dróżnik PKP – Odcinek Drogowy Poniec. Zm. Szpitalu Kolejowym w Puszczykowie.
Żonaty z Marią Karolczak z Luboni. Dzieci nie miał.

Archiwum Państwowe w Lesznie, Akta ZBoWiD, teczka 4263,
Archiwum Państwowe w Lesznie, Rejestr mieszkańców wsi Lubonia,
Rel. Ireneusza Twardowskiego z Leszna.

---------------------------------------------------
Informacja: Jarosław Wawrzyniak.