Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1400 roku. W latach 1408-1416 właścicielem był Jakub Górecki; w latach 1453-1466 w rękach Ofki, córki Bartosza. W latach 1470-1510 własność Śmigielskich, w 1563 roku dwóch właścicieli - Anna Kąkolewska i Stanisław Rydzyński, natomiast w 1566 roku obok Rydzyńskiego występuje Mikołaj Śmigielski. W 1584 i 1591 roku Jan Śmigielski posiadał 1/2 Oporowa i 1/2 Oporówka. W XVIII wieku Oporowo wchodziło w skład majętności Lubonia, po 1809 w skład majętności Oporowo.
W 1510 roku pobór z 4 łanów osiadłych i 20 łanów pustych, 22 łany sołectwa, folwark opustoszały. W 1530 roku pobór z 2 łanów. W 1691 roku w folwarku było 355 owiec, 12 krów, 21 cieląt, 8 świń, 57 sztuk drobiu. W 1846 roku we wsi było 28 dymów i 249 mieszkańców.

ZESPÓŁ FOLWARCZNY znajduje się w północnej części wsi, po wschodniej stronie drogi z Krzemieniewa do Ponieca. Składa się z rządcówki (usytuowanej w centrum parku), budynku mieszkalno-administracyjnego (położonego na północnym skraju parku i jednocześnie w północno-wschodni narożniku podwórza) oraz podwórza folwarcznego.

RZĄDCÓWKA - pierwotnie DWÓR, wzniesiony w 1844 roku z inicjatywy właściciela majętności Oporowo Wojciecha Morawskiego, według projektu architekta Karola Würtemberga. Spełniał funkcję głównej siedziby właściciela przez przejściowy okres, trudny jednak precyzyjnie do określenia. Wzniesiony w konstrukcji szkieletowej, z ceglanym wypełnieniem, tynkowany. Budynek parterowy, z piętrowymi ryzalitami na osi dłuższych elewacji, kryty dachem naczółkowym, ryzality dachami dwuspadowymi. Na rzucie prostokąta, z prostokątnymi ryzalitami środkowymi i nowszymi przybudówkami od północy i południowego-zachodu. Pierwotny układ dwutraktowy silnie przekształcony. Fasada i elewacja południowa zachowały pierwotną artykulację - trzyosiowe, otwory okienne zamknięte trójkątnie. W fasadzie ryzalit poprzedzony drewnianym, nowszym gankiem, w górnej partii ryzalitu zachowany układ trzech osi, z drzwiami wejściowymi na balkon.

BUDYNEK MIESZKALNO-ADMINISTRACYJNY z 3 ćwierci XIX wieku, murowany, otynkowany, jednokondygnacyjny, w bryle czytelne dwie części, południowa z nich wyższa (podpiwniczona), kryte osobnymi dachami dwuspadowymi. Na rzucie prostokąta, z dwiema sieniami, układ dwutraktowy. Elewacje przeprute prostokątnymi otworami, opięte na narożach rodzajem wieżyczek.

Opis zaczerpnięty z: MAJĄTKI WIELKOPOLSKIE Tom IV, POWIAT LESZCZYŃSKI - Magdalena Jarzewicz