Łodzia h. wł. Okolski przywodzi Ryciusza historyka węgierskiego, z którego powiada, że w r. 1061, gdy Bolesław (zapewne Śmiały), odprowadzał na królestwo węgierskie Belę zięcia swego, Jędrzeja brata jego, królestwo to sobie przywłaszczając, poraziwszy, zostawił na nim pułk. Łodziów w Białogardzie, to jest in Alba regali na pesidium, toż pisze przed Okolskim Murianus Costenus. Za Bolesława Krzywoustego, kiedy Henryk V cesarz rzymski Głogowa dobywał, miasta tego starosta i komendant Piotr Łodzia od Bolesława zostawiony, dzielnie go i szczęśliwie obronił w r. 1109. Bogufał kasztelan kaliski 1146. Piotra Łodzię Paprocki chciał mieć go biskupem poznańskim, wziętym z dziekanii po Bogufale h. Poraj w r. 1184, ale ten autor myli się w roku, bo Długosz śmierć Bogufała składa dopiero na rok 1252, a Piotra po nim obranego w tymże roku pisze i to nie herb Łodzia, ale Prawdzic mu przywłaszcza. Jan, Wyskowiec nazwany, Łodzia biskup poznański, w r. 1273 obrany † 1286. Jaśko kasztelan kaliski kwitnął w r. 1361. Jarosz wojewoda kaliski 1145. Paweł sekretarz król. w r. 1370. Ci Łodziowie pisali się jedni z Kurnika i z tych Wissota z Kurnika w r. 1373 od Wielkopolanów poseł od Władysława Bialego; w r. 1383 nie przyjął przymierza z Domaratem, za co tenże Domarat jego dobra pustoszył, mianowicie Kazimierz miasteczko. Mikołaj z Kurnika od niektórych z kapituły faworyzujących sobie na biskupstwo poznańskie obrany, konfirmacyą swoją i konsekracyą, w Awenionie u papieża otrzymał, na którym pasterskim urzędzie prezydował lat ośm, to jest według Długosza od r. 1374 do 1382, w katedrze poznańskiej pochowany. Zbisława z Kurnika w r. 1370 czytać można na liście Kazimierza W. In Monim. Lanckoron. – Drudzy się pisali z Kempy i z tych był Jan z Kempy biskup poznański, którą to decyzyą rządził lat jedenaście, tj. obrany w r. 1335 † w r. 1346. Wincenty z Kempy wojewoda poznański, za którego powodem rycerstwo wielkopolskie na Domarata Grzymalitę kasztelana pozn. wojnę podnieśli. Poznań mu się i Kalisz poddał, zamek kaliski jednak, gdy mu się opierał, ściśle obległ, później znów Żnin obległ i Mikołaja Łodzię w Bninie, wszkaże potem uspokoił te kraje Władysław Jagiełło 1386. Najznaczniej kwitnęli ci, co się pisali z Bnina, które to miasteczko kiedyś było królewskie i miało swoich kasztelanów, a starostwo bnińskie nieprzerwanie przez dlugi czas w tym domu chodziło, aż też i Bnin w dziedzictwo się dostał. Jakóba z Bninia wojewodę poznańsk. pisze Papr. W r. 1120 (w Gniaździe położył w r. 1160, za którym poszedł i Okolski), któremu dla wielkich zasług Ujście i Piła, miasteczka z przyległemi włościami od monarchy polskiego nadane; Pomorczyków często raził, ale i sam pod Nakłem w potrzebie z nimi poległ. Piotr z Bnina Henryka Brodatego w r. 1202 kanclerz. Mikołaj syn jego, z Tatarami się potykając, w r. 1241 wraz z Henrykiem II książęciem szląskim w potrzebie zginął, w Zeganie pochowany. Jakób z Bnina, syn Piotra (zapewne kanclerza szląskiego) wojewoda poznański z czasów Bolesława Łysego, wielkiej powagi mąż, który książęta szląskie między sobą niezgodne pogodził, około r. 1281. Piotr z Bnina, syn Mikołaja, podczaszego sieradzkiego, około r. 1290 z Jakóbem Świnką, arcybiskupem gnieź. uczynił zmianę dóbr niektórych. Jędrzej z Bnina, kasztelan poznański 1306, który jeździł potem do Czech po króla Wacława. Gerarda biskupa kujawskiego, który umarł 1323, do tychże panów z Bnina Paprocki i Damalewicz wyraźnie świadczą , że był herbu Leszczyc. Jędrzej z Bnina kasztelan kaliski, będąc z Przemysławem królem w Rogoźnie na zjeździe, tam jak Przemysława zdradziecko margrabiowie brandenburscy zabili, taki i on ciężko rannym zostało, z którego razu umarł w roku 1294, leży w Wrocławiu. Piotr z Bnina generał wielkopolski 1369 jeździł do Węgier, ofiarując królestwo Ludwikowi. Okolski kładzie w r. 1413 Macieja z Bnina wojewodę kaliskiego, który do swego herbu na sejmie hrodelskim przypuścił Miczucha, jednego z Panów litewskich, ale wtenczas na tem krześle siedział Maciej, który się pisał z Wąsosza, a nie z Bnina, a zatem do herbu Topór należał. Piotr kasztelan gnieźnieński w r. 1433, którego Długosz stryjem zowie Jędrzeja z Bnina biskupa poznańskiego, Okolski go potem kasztelanem poznańskim zowie i powiada, że był posłem do cesarza Zygmunta, w sprawie krzyżackiej; braci jego dwóch liczy: Mikołaja biskupa poznańskiego w r. 1439 (ale się myli, żaden Mikołaj natenczas na tej katedrze nie prezydował i owszem właśnie w tym czasie Jędrzej z Bnina biskupem był poznańskim) – i Jana wojewodę poznańskiego, który Władysława króla do Węgier odprowadzając w drodze umarł 1440. Kwitnął także w r. 1432 Piotr z Bnina, który osiadł w cypryjskim królestwie, a dla swojej wielkiej działalności i naturalnego obrotu, był w wielkim respekcie u Janusza króla cypryjskiego i wysłany w legacyi do Władysława Jagiełła, prosząc o jego córkę Jadwigę w małżeństwo synowi swoemu. Jan z Bnina, kasztelan międzyrzecki w r. 1451 (według Okolskiego miał to być syn Jana wojewody poznańskiego zmarłego w r. 1440). Jędrzej z Bnina biskup poznański, z ojca Mikołaja, matki Małgorzaty urodzony, synowiec Piotra kasztelana gnieźnieńskiego (według Długosza brat stryjeczny Macieja wojewody poznańskiego) obrany na tę katedrę w r. 1438, umarł w r. 1479. Piotr z Bnina Moszyński, biskup kujawski w r. 1481 (Okolski tego Piotra chce mieć synem Jana, ale że po Janie z Bnina wojewodzie poznańskim zaraz kładzie Jana drugiego kasztelana międzyrzeckiego, tego wojewody syna, trudno poznać czy synem był wojewody, czy kasztelana). Moszyńskim go niektórzy zowią, znać że Moszyna była między jego ojczystymi dobrami, od której Moszyńscy nazwisko swoje wzięli, umarł w r. 1493. Maciej wojewoda poznański i generał wielkopolski, że się pisał z Bnina, jest jawnym dowodem Statut Łaskiego fol. 80, kędy podpisał list Kazimierza króla. Cromer lib. 28 Moszyńskim go zowie na dwóch miejscach i inni, luboć w Długoszu mylnie do napisano Dmoszyn; miał żonę Nawojkę z Koniecpola, między którą i stryjecznym jej Jakóbem z Koniecpola kasztelanem przemyskim w r. 1480 taki dział dóbr stanął, że Nawojce dostał się zamek i miasto przemyskie z szesnastu wsiami, zamek i miasteczko Lelów w krakowskiem, Kościelec, Przekop z wsiami doń należącemi, krom tego pewny czynsz należący z ruskich żup do zamku przemyskigo, nazwany Tocz, a Macieja dobra królewskie, domowi swemu z dawna nadane, tj. Uście, Piłę i Moszynę darował królowi, czyli raczej wrócił; odprowadzał on z wielkim splendorem w sześćset koni królewnę polską Zofią, zaślubioną Fryderykowi brandenburskiemu. O synu jego Hieronimie pisze Opatovius w życiu B. Jana Kantego. Tego Macieja rodzonym bratem zowie Piorta biskupa kujawskiego. Okolski zaś jego synów liczy dwóch: Mikołaja kasztelana międzyrzeckiego i Piotra kasztelana lędzkiego, którzy się pierwsi według tego autora, Opalińskimi zwać poczęli. Kojał. In MS. Powiada, że Jędrzej biskup wileński, herbem się Łodzia pieczętował, bo jest we środku Łodzi krzyż powinien, być atoli Okolski herbu Szeliga naciąga go. Był to biskup uczony, rodem Litwin, siedział na biskupstwie lat dziesięć.


__________________________________________________

Źródło:

K. Łodzia-Czarniecki, „Herbarz Polski podług Niesieckiego”, T. II, str. 79-81, Gniezno 1881-1882