|
|
Przestało bić serce – Wielkiego Wodza
Dnia 5 marca 1953 roku opuścił nas Józef Stalin, ukochany wódz i nauczyciel mas pracujących świata, genialny budowniczy komunizmu, niezłomny chorąży pokoju, wielki przyjaciel narodu polskiego.
Wieczna chwała Józefowi Stalinowi.
W poniedziałek 9 marca 1953 roku naród radziecki odprowadził w ostatnią drogę genialnego Wodza i Nauczyciela mas pracujących całego świata, Przewodniczącego Rady Ministrów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i Sekretarza Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Józefa Wissarionowicza Stalina.
W sali Kolumnowej Domu Związków było wystawione przez 3 dni ciało Józefa Stalina na widok publiczny. Z tego miejsca trumna ze zwłokami została zabrana na ramiona przywódcy partii i rządu i ustawiona na lawecie armatniej. Kondukt żałobny posuwa się w kierunku Placu Czerwonego. W głębokim smutku chylą głowy przed trumną ukochanego Wodza ludzie pracy, synowie i córki ogromnego Kraju Rad. Obecni są tu wysłannicy wielkiego narodu chińskiego i krajów demokracji ludowej i w tej liczbie i delegacja narodu polskiego. Następnie rozpoczyna się wiec żałobny poświęcony Józefowi Stalinowi, na którym przemawiali Malenkow, Beria oraz Mołotow. Po wiecu przywódcy Partii Komunistycznej i Rządu radzieckiego podnoszą trumnę z ciałem Józefa Stalina i niosą ją na ramionach do Mauzoleum, gdzie ustawiają obok sarkofagu Lenina. Rozlegają się salwy artyleryjskie. W tej chwili miliony ludzi radzieckich stojąc w skupieniu żegnają swego ukochanego Nauczyciela, Przyjaciela i Wodza. Na wszystkich torach kolejowych Związku Radzieckiego zatrzymały się pociągi, na szosach i na ulicach miast stanęły samochody. Zatrzymały się także na morzach statki radzieckie. Stanęły maszyny w fabrykach i dźwigi na budowach.
Cichną tony muzyki żałobnej i rozbrzmiewa hymn państwowy Związku radzieckiego. Następnie rozpoczyna się żałobny przemarsz Armii Radzieckiej, którą stworzył i zahartował w bojach i powiódł ku zwycięstwu Stalin. Oddają oni ostatnie honory wojskowe największemu dowódcy wszystkich czasów i narodów.
17 maja 1953
Staraniem Komitetu Rodzicielskiego i Komitetu Opiekuńczego urządzono zabawę dochodową w parku PGR. Obok orkiestry, dzieci wystąpiły ze swoim repertuarem, mianowicie chłopcy ścigali się w workach. Najlepszym biegaczem w tej konkurencji okazał się Maćkowiak Władysław. Dziewczynki znów miały łyżki stołowe i na łyżce jajko kurze, chodziło o przebiegnięcie 50 metrów z łyżką w ręku, a na łyżce jajo. Pierwsze miejsce zajęła Bellówna Stanisława. Uzupełnieniem biegów był bieg przedszkolaków. Każde dziecko biorące udział w biegach zostało obdarowane cukierkami. Komitet Rodzicielski przeznaczył na ten cel 4 kilogramy cukierków. Tańce i występy z wierszami i śpiewem uzupełniły tę imprezę. W związku z burzą jaka miała miejsce w godzinach wieczornych zabawa nie przyniosła prawie żadnego dochodu.
31 maja 1953
W tym dniu dzieci zwiedziły wystawę przy gminnej bibliotece, oraz wzięły udział w obchodach Międzynarodowego Dnia Dziecka wraz ze szkołą zbiorczą w Drobninie. Tutaj staraniem Komitetu Rodzicielskiego przy szkole w Drobninie, również urządzono zabawę dla dzieci. Dużo radości i wesela było w świetlicy PGR Drobnin. Dzieci ochoczo tańczyły lub słuchały monologów, wierszyków, śpiewu koleżeństwa swego ze szkoły zbiorczej.
Na imprezie obecny był Kierownik Referatu Szkół Podstawowych obywatel Szeląg B.
18 czerwca 1953
Dawno naprzód mówiło się o wycieczce nad jezioro. Dwie lekcje biologii starszych klas poświęcono na usuwanie wyrastającego żyta z klasyfikowanego jęczmienia ozimy jako pomoc szkoły dla miejscowego PGR. Zapracowano w ten sposób na konie i woźnicę na dzień wycieczki. Wyjazd nastąpił o godzinie 7.30. nie brak nikogo, nawet krasnale przyszli. Pogoda piękna. Jesteśmy nad jeziorem, ale duża woda – krzyczą malcy. Za przykładem starszych wszyscy rozbierają się i dalej do wody. Tylko nie głębiej jak pod kolana. Starsi rzucają się wpław by zdobyć „baryjerę”, maluchy wyciągają z dna jeziora małże. Za chwilę cała masa dużych i małych ślimaków leży nad brzegiem. Jeszcze większa radość, do plaży zbliża się kajak kierowany zręczną ręką bywalca wody. Wszyscy podziwiają to pływające pudełko. Nikt nie pomyślał o łowieniu ryb, a tu czas odjeżdżać. Jeszcze krótki postój przy ogrodzie jordanowskim i wracamy do naszych równinnych stron, obsianych żytem i pszenicą.
25 czerwca 1953
Zakończenie roku szkolnego było uroczyste. Na zakończenie przybyli rodzice dzieci. Po sprawozdaniu kierownika szkoły rozpoczęła się oficjalna uroczystość, która miała charakter ostatniej lekcji. Dzieci wypowiadały się czego nauczyły się, co będą robić w czasie wakacji i jak wrócą w nowym roku szkolnym do tych ław. Przy tym dzieci śpiewały, mówiły wiersyki, no i nawet tańczyły.
Na zakończenie przemówił delegat Komitetu Opiekuńczego towarzysz Neumann, dziękując dzieciom za naukę, za pracę w szkole i na polach PGR i nauczycielowi za kierownictwo nad nimi. Po otrzymaniu świadectw z gwarem i weselem biegły do domu.
|
|
|
 Dwór Drobnin
 Kościół Pawłowice
 Dwór Oporowo
 Kościół Drobnin
 Pałac Pawłowice
 Kościół Oporowo
 Pałac Garzyn
 Dwór Lubonia
 Pałac Górzno |
|
