|
|
Franciszek Morawski
Zabobon.
(z niemieckiego)
Nie troszcz się żono, powrócę ja zdrowo,
A choćby ciężką ranę mi zadali,
Znam ja tak silne, tak urocze słowo,
Które natychmiast życie mi ocali.
Niech tylko syn mój to słowo wypowie,
A choćbym konał, znów odzyskam zdrowie.
I poszedł na bój — i ciężko raniony
Zwolna w domowe znów się przywlókł progi,
A choć już prawie konał w ręku żony,
Przecież najmniejszej nie przypuszczał trwogi.
Synu, zawołał na najstarsze z dzieci,
Pójdź, wymów słowo, wprzód nim czas uleci!
Lecz syn ten niechce zimnych ust otworzyć,
Choć biedny ojciec już na pół jest w grobie.
— Mamże ja — mówi, sam siebie ubożyć,
Opóźniać moje dziedzictwo po tobie?
Śmierć tę nie moje zadały ci dłonie,
Ja tylko tobie umierać nie bronię.
Nie czas do przekleństw, gniewny ojciec rzecze,
Kiedy już życie na minuty liczę;
Pójdź drugi synu, patrz jak krew ta ciecze!
Wymów nad raną słowo tajemnicze.
Wszakżem, o synu, kochał cię tak tkliwie —
Spiesz się więc, wymów, bo cierpię straszliwie!
I syn ten z serca słowo to wymieni,
I znów powtórzy — i znów silniej, głośniej;
Lecz rana bardziej jeszcze się płomieni,
I krew się czerni, i wciąż bucha sprośniej.
— O żono, woła, o kochane dziecko,
Jakże to słowo zwodzi mię zdradziecko!
A żona z łzami: — Słowo cię nie zwodzi.
Wyznam... ach wyznam... choć skarzesz surowo
Ten, który mówił, nie z krwi twej pochodzi.
Każ najmłodszemu wymówić to słowo.
— Niech zaniemieje! z krzykiem odpowiada,
Kopcie grób dla mnie! — i wraz trupem pada.
|
|
|
 Dwór Drobnin
 Kościół Pawłowice
 Dwór Oporowo
 Kościół Drobnin
 Pałac Pawłowice
 Kościół Oporowo
 Pałac Garzyn
 Dwór Lubonia
 Pałac Górzno |
|
