|
|
Franciszek Kowalski
NAŁĘCZ I
Nad ziemia Lecha bałwochwalstwa cienie
Czarną wisiały zasłoną,
Nim Ewangelji zbawienne promienie
Błysły wiarą objawioną.
Mieczysław książe za żony przywodem
Wyrzekł się swej duszy wroga,
Święty chrzest przyjął, i z całym narodem
Uznał prawdziwego Boga.
Pobożną dłonią wznosił mu ołtarze
I w chrześcijańskie rósł cnoty
A naród cichy korne schylał twarze
U stóp Wszechmocnej Istoty.
Dźwigając w kraju kościoły, kaplice,
Kruszył bezsilne bożyszcza,
Runęły gnuśne pogańskie bożnice,
Zostały gruzy i zgliszcza.
Stare książęce Popielowe plemię,
Książęta, udzielne pany,
Posiedli Człopską na Pomorzu ziemię,
I czcili swoje bałwany.
Nie nawidzili lackie pokolenie
Choć bracia, jeszcze w pół dzicy;
Wtym jeden dziwne miał we śnie widzenie,
I zbiegł do lackiej stolicy.
Gdy kapłan bożem namaszczał znamieniem
Schylone w pokorze czoła,
Książe na Człopi, Dzierżykraj imieniem
Zbliża się i o chrzest woła:
— Błogosławiące wznieś kapłanie ramie,
I spojrzyj na mnie u proga,
I na mem czole połóż święte znamie,
Chcę prawdziwego znać Boga.
Gdy mego ducha twe słowo posili,
Chcę być Kościoła puklerzem,
Być jego sługą w każdej życia chwili,
Zostać Chrystusa rycerzem. —
I z taką wiarą przyjmował chrzest święty,
Źe się monarcha rozczulił,
I gorliwością o wiarę przejęty,
Do swych go piersi przytulił.
Korny przybylec, do Bożej gospody
Pogan swych braci nawracał,
Niszczył, wytępiał pogaństwa zarody,
I domy Boże wzbogacał.
U jego rodu na tarczy, na dworze,
Orzeł unosił się czarny;
On, w chrześcijańskiej cnocie i pokorze
Odrzucił zaszczyt ten marny;
Bo gdy go wiara ożywiła świeża,
Wziął za herb chustę skrwawioną,
Co przybitemu Chrystowi do krzyża
Nagie okrywała łono.
Tę białą chustę w dawnej polskiej mowie
Zwano nałęcz lub nałonie,
I stąd herb Nałęcz: z niego Nałęczowie,
Gorliwi w krzyża obronie.
Mówią, Dzierżykraj, chrześcijanin nowy,
Gdy się chrztem z błędów oczucił,
Książe przepaskę zdjąwszy ze swej głowy,
Na jego czoło narzucił:
I na pamiątkę przyjęcia tej wiary
Którą czcił, krzewił i mnożył,
W ten piękny klejnot, herb Nałęczów stary
Przepaskę swoję położył.
_________________________________
Źródło:
Franciszek Kowalski, „Legendy herbowe”, Żytomierz, 1862.
|
|
|
 Dwór Drobnin
 Kościół Pawłowice
 Dwór Oporowo
 Kościół Drobnin
 Pałac Pawłowice
 Kościół Oporowo
 Pałac Garzyn
 Dwór Lubonia
 Pałac Górzno |
|
