1. Nowy rok szkolny rozpoczął się we wtorek, dnia 1. września 1931 nabożeństwem w kościele w Drobninie.
2.Ilość dzieci polskich 95 a niemieckich 65, więc razem 160.
3. Ponieważ przechodzę z dniem 1. listopada bieżącego roku w stan spoczynku, więc zakończyłem mój zawód nauczycielski z pomocą Boską dnia 31. października 1931 roku. Jako nauczyciel względnie kierownik szkoły pracowałem w zaborze austriackim (Małopolska) na szkołach ewangelickich, prywatnych z prawem publiczności 34 lat i 2 miesiące a w Państwie Polskim 11 lat, więc razem 45 lat i 2 miesiące. W tutejszej szkole pracowałem od 1. marca 1922 do 31. października 1931 roku. Pożegnanie z dziećmi było bardzo serdeczne, wszystkie dzieci zaczęły mocno płakać, co mnie wzruszyło, ze nie mogłem mówić.
Z największą przyjemnością muszę zaznaczyć, że współżycie z kolegami z Panasem i Zwierzchowskim było prawdziwie braterskie, co też pan Panas w swem pożegnalnem przemówieniu podniósł. Także pana Inspektora Tyczewskiego z Leszna poznałem jako sprawiedliwego, przychylnego przełożonego, za co mu przy złożeniu mego urzędowania uprzejmie dziękuję.
4. Na posiedzeniu Rady szkolnej miejscowej z dnia 29. października bieżącego roku podziękował najprzód w serdecznych słowach pan przewodniczący Fr. Dudkowiak panu Kaisarowi za gorliwą i szczerą pracę w szkole i poza szkołą i nadmienił, że Kaisar bez względu na wyznanie religijne pozyskał sobie w wysokim stopniu miłość i zaufanie obu narodowości całej gminy i stawił wniosek, aby Rada szkolna miejscowa uchwaliła panu Kaisarowi za jego wierną i owocną pracę w naszej szkole i gminie na pamiątkę przyznać Dyplom pochwalny. Wniosek ten Rada szkolna miejscowa przyjęła jednogłośnie. Ta uchwała mnie bardzo wzruszyła i serdecznie podziękowałem za tą ładną pamiątkę. Równocześnie nadmieniłem, że Rada szkolna miejscowa w Krzemieniewie uczciła w ten sposób nie tylko odchodzącego kierownika szkoły ale i siebie i całą gminę, ponieważ jest to pierwszy nauczyciel z Krzemieniewa a może i z całego Województwa, który się może pochwalić takim wyszczególnieniem; ani za czasów niemieckich nie może sobie nikt takiego chwalebnego czynu przypomnieć.
5. Kierownictwo szkoły objął od 1. listopada bieżącego roku pan Stefan Boruczkowski dotychczasowy nauczyciel w Wijewie, powiat leszczyński. Jako odchodzący kierownik wprowadziłem go do klas polskich i oddziału niemieckiego, napominałem wszystkie dzieci, aby były pilne, grzeczne i posłuszne i życzyłem emu następcy panu Boruczkowskiemu w jego zawodowej pracy nauczycielskiej szczęścia, zdrowia i najlepszego powodzenia. W końcu prosiłem pana kierownika, aby dla dzieci ewangelickich był przychylny, bo my przecież wszyscy mamy tego samego Boga, tego samego Jezusa Chrystusa, tą samą Matkę Boską i tą samą Ojczyznę, a dzieci ewangelickie przecież temu niewinne, że są narodowości niemieckiej. Zostawajcie z Bogiem, Kochani Koledzy i kochane dziatki!

6. Z dniem 1go listopada 31 roku objął kierownictwo szkoły zgodnie z dekretem nominacyjnym pana Kuratora Stefan Boruczkowski, stały nauczyciel z Wijewa pow. Leszno. Ponieważ w szkole nie było nauczyciela wyznania ewangelickiego wypadła przez jeden tydzień religja ewangelicka, do czasu, aż Inspektor szkolny upoważnił do nauczania religji ewangelickiej pana Pastora Lehmanna z Krzemieniewa. Oddział niemiecki uczył na razie kierownik Stefan Boruczkowski.
7. 11 listopada, z powodu 13tolecia odzyskania niepodległości odbyła się następująca uroczystość szkolna poprzedzona wspólną defiladą i udziałem we mszy św.:
1) Słowo wstępne: kierownik szkoły Boruczkowski.
2) Śpiew: Bracia rocznica, dzieci szkolne.
3) Deklamacja: Nieznanemu żołnierzowi, uczennica I oddziału.
4) Śpiew: Walecznych tysiące, dzieci szkolne.
5) Deklamacja: Weteran, uczeń V oddziału.
6) Polacy w walce o wolność, referat, kierownik szkoły Boruczkowski.
7) Jeszcze Polska nie zginęła, śpiew wspólny.
8) Deklamacja: Marszałkowi Polski, uczeń III oddziału.
9) Śpiew: Legjony to żołnierska nuta, dzieci szkolne.
Zakończono śpiewem „Boże coś Polskę”. Wieczorem o godzinie 19 odbyła się na sali pani Hołogowej wspólna akademja dla starszych, której program uzupełniły także dzieci szkolne.
8. Z powodu powszechnego spisu ludności i zajęcia pracą spisową dwóch nauczycieli: Stefana Boruczkowskiego i Mieczysława Zwierzchowskiego, miały dzieci niemieckie i wyższe oddziały dzieci polskich dni wolne od nauki: 9, 10 i 11 grudnia. Pan Panas urzędował.
9. Ferje świąt Bożego Narodzenia trwały od 21. grudnia 31 roku do 8. stycznia 32 roku.
10. Z dniem 1. stycznia 32 roku powołało K.O.Szk. do tutejszej szkoły pana Erwina Kuklę, jako tymczasowego nauczyciela do niemieckiej klasy. Pan Erwin Kukla urodził się w 1910 roku w Starem Bielsku. Ukończył prywatne Seminarium Nauczycielskie ewangelickie z niemieckim językiem wykładowym. Pan Kukla jest wyznania ewangelicko-augsburskiego, narodowości niemieckiej.
11. Z polecenia pana Inspektora nastąpiło wprowadzenie w urząd pana Kukli w obecności dzieci oddziałów niemieckich i członków Miejscowej Rady Szkolnej dnia 15 stycznia 32 roku. Wprowadzenia dokonał kierownik szkoły pan Boruczkowski.
12. Z okazji zakończenia I półrocza 1931/32 roku i rozdania świadectw dni 1-4 II były wolne od zajęć szkolnych.
13. Od 22.III do 4.IV ferje świąt Wielkanocnych.
14. 26-go czerwca wzięły dzieci tutejszej szkoły udział w „Święcie Pieśni”. Wystąpiono z pieśnią konkursową na 3 głosy: „Przylecieli sokołowie”, uzyskawszy 19 i 2/3 punktów. Jako pieśń popisową śpiewano” „Pieśń wojenną” Moniuszki. Dyrygował Boruczkowski, kierownik szkoły.
15. 29. czerwca odegrała tutejsza szkoła na cele budowy kościoła w Drobninie sztuczkę teatralną pod tytułem „Dzieweczka-pasterka z Lourdes.
16. 28 czerwca zakończono rok szkolny uroczystością szkolną, nabożeństwem i rozdaniem świadectw. Zwolniono 9 dzieci od obowiązku szkolnego.
17. Na zakończenie roku szkolnego urządziła tutejsza Rada Szkolna 29. czerwca zabawę dla dzieci, na której obdarowano dzieci podarkami.