W pierwszej połowie XIX w. w Smolicach koło Kobylina, na terenie parku (ogrodu?) pod starożytnym dębem był kamień z wyrytym napisem:

W tych lubych cieniach ileż chwil szczęśliwych
W słodkiej ufności, na rozmowach tkliwych,
Spędziłem z Tobą. Miejsca pozostały
Tych lubych cieni i tych wód kryształy;
Lecz wszystko znikło przed memi oczyma –
Już Ciebie nie ma!

Tekst ten, to wiersz pióra generała Franciszka Morawskiego, wyryty jako pomnik dla żony generała Jana Nepomucena Umińskiego*, Magdaleny z domu G(i)embart, primo voto Piotrowskiej, zmarłej 17.X.1821 r. (lat 33) w domu swym na różne choroby w jedną zebrane (tak zapisano w kościelnych metrykaliach).

„Kurier Poznański”, który ten wiersz opublikował w 1873 roku, dodał informację o domniemanych losach owego kamienia. Otóż kamień z tym napisem został później skradziony; powiadano, że córka jenerała, kiedy wieś tę rząd zasekwestrował, a jenerał bawił na wygnaniu w Belgii, przejeżdżając nocną porą przez Smolice, jako pamiątkę po matce z sobą uwiozła.

________________________
*/ generał Jan Nepomucen Umiński (1778-1851) był ostatnim z Umińskich właścicielem Smolic, które były własnością tej rodziny od roku 1746. Po upadku powstania listopadowego generał Umiński (przez 1 dzień, tj. 23 września 1831 r., był wodzem naczelnym wojsk polskich) wyemigrował z kraju, a jego majątek w 1836 roku został przejęty przez państwo pruskie. Jan Nepomucen Umiński przebywał w Smolicach i Czeluścinie w latach 1816-1826.


_______________________
Dla www.krzemieniewo.net
opracował: Leonard Dwornik