Budynek wzniesiony około 1919 roku na terenie kolonii mieszkalnej, przeznaczony dla dwóch rodzin. Przed II wojną światową zamieszkiwał w nim stangret i włodarz. Obiekt wyróżniał się spośród innych pracowniczych domów mieszkalnych zarówno wyższym standardem, jak też lepszym wyglądem zewnętrznym.

Obiekt jest usytuowany na zachodnim krańcu kolonii mieszkalnej pracowników folwarcznych, równolegle do drogi wiodącej przez wieś w pewnym od niej oddaleniu, elewacjami szczytowymi ustawiony na linii wschód-zachód, elewacją frontową skierowany w stronę drogi i położonego na północ od niej parku dworskiego.

Materiał, konstrukcja, technika: ściany z cegły na ceglanym cokole, otynkowane (wątek łączenia cegieł niewidoczny): stropy belkowe z podsufitką trzcinową, tynkowane i malowane; więźba – kleszczowo-płatwiowa z dwiema ścianami stolcowymi, elementy więźby łączone drewnianymi tyblami; dach – kryty podwójnie karpiówką; okna – w ścianie północnej na parterze nowe okna zespolone, na piętrze zachowane okna wielopolowe, podwójne, drewniane; drzwi – zewnętrzne: żaluzjowe z nadświetlami, wewnętrzne: wymienione płytowe; schody – na strych drewniane jednobiegowe; podłogi – w sieniach cementowe posadzki pokryte linoleum, w pokojach i kuchniach deski pokryte linoleum.

Rzut i bryła – obiekt założony na rzucie prostokąta, jednokondygnacyjny, z poddaszem, podpiwniczony tylko pod sieniami, nakryty czterospadowym dachem z mansardą, o bryle zwartej jednorodnej; teren na południe od budynku przedzielony wysokim murem dochodzącym do budynku i dzielącym elewację południową na dwie części.

Elewacje – północna - parterowa, otynkowana, podzielona pilastrami a 3 części z których skrajne są 1-osiowe, a środkowa 2-osiowa w partii parteru przechodzi w 3-osiową facjatę w partii poddasza; południowa – parterowa, otynkowana, 6-osiowa, symetryczna z 4 wejściami na osi głównej; wschodnia i zachodnia – ślepe.

Wnętrze – dwa mieszkania o identycznym rozkładzie pomieszczeń: centralnie usytuowane sienie i kuchnie oraz przy ścianach szczytowych po dwa pokoje, z sieni wejścia do piwnicy, klatki schodowe na poddasze wydzielone ścianami z obrębu sieni, prowadzą do nich odrębne drzwi zewnętrzne.

--------------------------------------------------------------------------
Źródło opisu: WKŁADKA DO KARTY EWIDENCYJNEJ ZABYTKÓW ARCHITEKTURY I BUDOWNICTWA: Ewa Piesiewicz "Dom mieszkalny - dwojak", VIII 1999; Archiwum WKZ nr 349.