Głównym celem, który przyświecał Autorom wspomnianej wcześniej monografii, było (a o czym sami informują we „Wstępie”) całościowe przedstawienie losów szkoły w Drobninie w latach 1797-2013, w ten jednak sposób, by wskazać jednocześnie na uwarunkowania historyczne prowadzące do powstania drobińskiej szkoły oraz by uwzględnić jej oddziaływanie społeczne. Z tego też względu Autorzy odwołali się w swych badaniach aż do roku 1291, czyli do czasów lokacji wsi na tak zwanym prawie niemieckim, by w taki sposób wykazać, jak duży wpływ miał rozwój gospodarczy Drobnina na powstanie szkoły. Kolejnym zamierzeniem Autorów było przedstawienie licznych zmian organizacyjnych placówki, zważywszy chociażby na fakt, jak bardzo (na przestrzeni minionych dwustu lat istnienia szkoły) zmieniła się przynależność państwowa i ustrojowa naszych ziem. Ponadto, a uwzględniwszy fakt, że żadna szkoła (jako instytucja) nie może istnieć w oderwaniu od społeczeństwa, „nie może istnieć bezosobowo”, opracowanie zostało wzbogacone o informacje na temat „społeczności uczniowskiej, kadry nauczycielskiej oraz tych, którzy ją w różnoraki sposób wspierali”. Ponadto część swej pracy Autorzy poświęcili nie tylko szkole w Drobninie, ale również szkole znajdującej się w Krzemieniewie - chociaż od wielu lat już nieczynnej.
W ten sposób książka została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich poświęcona została wyłącznie historii Drobnina (o czym czytamy w rozdziale „Drobnin - krótka historia wsi”) i szkole w Drobninie – w latach 1797- 1945. Następnie opisane zostały losy tejże placówki po II wojnie światowej aż do roku 1999, natomiast na zakończenie tej części pracy przedstawiono współczesną historię drobnińskiej placówki od roku 1999 do roku 2013.

Drugą część opracowania (a o czym już wcześniej wspomniałam) poświęcono natomiast szkole w Krzemieniewie; przypominając (w I rozdziale) początki miejscowości i początki szkoły - począwszy od roku 1398. Następne rozdziały poświęcone zostały działalności szkoły w latach 1920-1944 i w latach 1945-1950. Kolejne strony opracowania wypełnione zostały przez (bardzo cenne zresztą zdaniem Autorów) „Aneksy”, dzięki którym możemy poznać (przytoczone zresztą w oryginale) zapiski kroniki szkoły w Drobninie i zapiski kroniki szkoły w Krzemieniewie, co z pewnością zainteresuje najstarszych (i starszych) mieszkańców Drobnina i Krzemieniewa, ponieważ pozwoli im przenieść się wspomnieniami w czasy dzieciństwa i młodości, tym bardziej, że książka bogata jest w liczne zdjęcia z czasów - dla piszącej te słowa - bardzo już odległych.

Ponadto (a również we wspomnianych przeze mnie wcześniej „Aneksach”) można zapoznać się ze spisem nauczycieli szkoły w Drobninie (począwszy od roku 1843!) do czasów nam współczesnych; sporządzona została też lista pracowników administracyjno-obsługowych i absolwentów szkoły (w latach 1945-1999) oraz absolwentów Szkoły Podstawowej w Drobninie i absolwentów Gimnazjum w Drobninie (w latach 2000-2013); jest też spis uczniów, którzy ukończyli szkołę z wyróżnieniem i zostali (w latach 2010-2013) uhonorowani Odznaką Wzorowego Ucznia, co z kolei jest dla wszystkich wspomnianych miłą (i niezwykłą jak sądzę) pamiątką.

Autorom książki należą się więc słowa uznania, ponieważ nieczęsto się zdarza, by szkoła (i miejscowość, w której się ona znajduje) doczekała się takiego przedstawienia. Warto też przy tej okazji wspomnieć, że książka - począwszy od jej twórczego zamysłu - powstawała kilka lat, gdyż bardzo trudnym okazało się być samo zdobycie materiałów (dotarcie do źródeł) potrzebnych do redakcji książki, ponieważ albo zostały one rozproszone, albo (jak na przykład akta z okresu przedwojennego) zniknęły one całkowicie już w 1939 r. czy na przykład spłonęły w pożarze w roku 1945. Stąd też - a co podkreślają Autorzy - „nieocenionym źródłem wiedzy okazały się być rozmowy ze starszymi mieszkańcami Drobnina”, na przykład z p. Marią Zjeżdżałką, Władysławem Ratajczakiem, Kazimierą Cieślą, Teresą Nowaczyk, Józefem Andrzejczakiem czy z p. Janiną Dwornik. Ponadto (a o czym również Autorzy wspominają we „Wstępie”) dużo informacji przekazał im - emerytowany już dzisiaj - dyrektor drobińskiej szkoły p. Zdzisław Mizuro.

Tym bardziej więc i ze względu na interesujący nas wszystkich temat, i ciekawe jego przedstawienie, szczerze zachęcam do przeczytania książki autorstwa Elżbiety i Jerzego Kownackich. Myślę, że lektura ta jest w stanie zadowolić każdego czytelnika, tym bardziej, że historia szkół w Drobninie i Krzemieniewie została - przez Autorów - opowiedziana w sposób ciekawy i przystępny. Dodatkowym atutem jest też zamieszczona bibliografia i adresy stron internetowych (jak chociażby www.drobnin.aplus.pl czy www.krzemieniewo.net), do których odsyłam zainteresowanych.

Poza tym dodam jeszcze, że książka została wydana nakładem Zespołu Szkół Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Drobninie, natomiast redakcją techniczną, przygotowaniem do druku, tłumaczeniem (z języka łacińskiego i niemieckiego) zajęli się sami Autorzy.

Na zakończenie natomiast pragnę przypomnieć, że nie jest to jedyna praca autorstwa Elżbiety i Jerzego Kownackich; już wcześniej bowiem ukazały się inne (równie cenne) opracowania, jak na przykład „Jest takie miejsce. O majątku w Drobninie i jego właścicielach w latach 1291-1946”, czy - wydana w czerwcu tego roku - „Kronika Oporowska 1637-1923” - do przeczytania których równie gorąco zachęcam.

Jagoda Hofman

____________________
Źródło:
Zespół Szkół Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Drobninie – Szkolne Centrum Informacyjne – news z dnia 22.10.2013 r. „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. [http://www.drobnin.aplus.pl/news.php?rowstart=15]

________________________
Dla www.krzemieniewo.net
wypisał: Leonard Dwornik