Ignacy Roch Kajetan Morawski urodził się 28.07.1852 r. w Kotowiecku (obecnie powiat kaliski) jako syn Józefa i Eugenii z Morawskich. W wyniku działów i rozliczeń rodzinnych między spadkobiercami jego dziadka macierzystego, Józefa Morawskiego (1782-1853) z Oporowa, Ignacy stał się właścicielem dóbr oporowskich (Oporowo, Oporówko, Grabówiec i Nadolnik), które z linii oporowskiej przeszły na niego, jako przedstawiciela linii kotowieckiej, będącego równocześnie potomkiem po kądzieli Józefa, byłego referendarza stanu Królestwa Polskiego.

W lutym 1890 r. na Jasnej Górze w Częstochowie poślubił o 20 lat młodszą od siebie Juliettę (właściwie Julię) hr. Łubieńską, córkę Zdzisława hr. Łubieńskiego z Kolana i Jadwigi z Hausnerów.

Po ślubie Ignacy i Julietta Morawscy zamieszkali w Oporowie, gdzie wkrótce przyszło na świat czworo ich dzieci: Aleksandra (1891), Eugenia (1892), Maria (1893) i Witold (1895). W 1900 r. Julietta sprowadziła do Oporowa swą matkę. Pamiętający czasy referendarza, teraz znowu „zaludniony” dwór oporowski nie spełniał standardów siedziby ziemiańskiej początku XX wieku. Rosły też potrzeby i wymagania dorastających dzieci. Ignacy postanowił więc oporowski dwór przebudować i powiększyć, czego dokonał w 1906 r. Salon, nazywany „napoleońskim”, miał wnętrze zapełnione meblami w stylu cesarstwa, a mniejszy salon był umeblowany sprzętami w stylu Biedermeier. Istniała tam duża biblioteka, zbiór sztychów oraz obrazy pędzla Jacka Malczewskiego, Juliana Fałata i Wojciecha Kossaka. Zadbał także o park mający około 14 ha powierzchni oraz o uprzemysłowiony majątek, w którym były: płatkarnia, gorzelnia i mleczarnia przerabiająca dziennie około 1000 litrów mleka.

Efekty jego przedsięwzięć nie dały mu jednak dłuższej satysfakcji, gdyż 06.06.1909 r. zmarł na wyspie Lido koło Wenecji, gdzie chciał w sanatorium podleczyć zdrowie (astma).

Zwłoki jego przywieziono koleją żelazną do Pawłowic 13 kwietnia 1909 r., a o godzinie 9 wieczorem odbyła się exportacya do kościoła w Oporowie. W exportacyi, oprócz miejscowego proboszcza, udział brało 4 kapłanów sąsiednich. Pogrzeb, na który przybyło 13 obcych kapłanów, odbył się dnia 15 kwietnia. Przewodniczył miejscowy proboszcz, dziekan krobski, ks. Antoni Kinowski. Mowy żałobnej rodzina sobie nie życzyła, przeto przed spuszczeniem trumny do grobu ks. Kinowski powiedział, jak to odnotował w kronice parafialnej: kilka serdecznych słów, podnosząc zalety zmarłego, żegnając go w imieniu obecnych i prosząc także o modlitwę za duszę nieboszczyka. Ks. Kinowski odnotował ponadto, że trumnę złożono w podziemiach Kościoła, po stronie ewangelii. Kościół był w tym dniu stosownie przyozdobiony, członków rodziny i obywateli nawet z dalszych stron przybyło bardzo wielu. Po zmarłym pozostała wdowa, trzy córki, najstarsza licząca 18 ½ lat, i syn 14 lat mający, będący właśnie w gimnazjum w Lesznie. Zmarły nie doczekał więc usamodzielnienia się dzieci, z którymi w Oporowie została wdowa Julietta z matką Jadwigą. Spoczywającemu w katakumbach oporowskiej świątyni Ignacemu Morawskiemu postawiono, stojący do dnia dzisiejszego, nagrobek na przykościelnym cmentarzu w Oporowie.

__________________________
Źródło:

Sławomir Leitgeber, „Morawscy herbu Nałęcz I – 600 lat dziejów rodziny”,
Wydawnictwo PANOPTIKOS, Poznań, 1997 (str. 170-172)

Elżbieta i Jerzy Kownaccy, „Kronika Oporowska 1637-1923”,
nakładem własnym Autorów, Krzemieniewo 2013, /tam:/ wpis z roku 1909

„Dziennik Poznański”, Nr 83 z dnia 11.04.1909 r. /tam:/ nekrolog

__________________________
Dla www.krzemieniewo.net
wypisał: Leonard Dwornik

Powrót do MENU „Rodzeństwo, rodzice i dziadkowie Witolda Morawskiego”