We współczesnym świecie odartym z tak wielu ważnych wartości, kiedy zaczyna brakować autorytetów, potrzebny jest przykład. Pozytywny przykład, że można jednak inaczej żyć, pracować, potrafić słuchać, wyciągać właściwe wnioski, być pomocnym, bezinteresownym i na dodatek tolerancyjnym. Taki właśnie był Władysław Lester, pierwszy wójt gminy Krzemieniewo, którego dość krótkie życie podporządkowane było rodzinie, społeczności lokalnej i ojczyźnie.
Władysław Lester urodził się 27 marca 1898 roku w Łoniewie. Jego rodzice, Wojciech i Wiktoria (z domu Prałat), posiadali tam piętnastohektarowe gospodarstwo rolne, które w rękach tej rodziny pozostaje do dzisiaj. Władysław, który był najstarszy, miał jeszcze czworo rodzeństwa: Franciszka, Franciszkę, Weronikę i Jana (zmarłego w niewoli podczas II wojny światowej). Wychowanie w tym domu było dość surowe, oparte na wartościach chrześcijańskich i umiłowaniu polskości. Przełożyło się to później na obywatelską postawę Władysława, który po dość krótkim epizodzie służby w armii niemieckiej podczas I wojny światowej, od końca 1918 roku bardzo aktywnie włączył się w działalność niepodległościową. 15.12.1918 roku w Poznaniu wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego w kompanii gostyńskiej Grupy „Leszno”. Walczył między innymi w obronie Osiecznej. Rozkazem z 6 marca 1919 roku dowództwo główne wojsk powstańczych postanowiło utworzyć z oddziałów Grupy „Leszno” 6 Pułk Strzelców Wielkopolskich, którego dowodzenie powierzono porucznikowi Bernardowi Śliwińskiemu. Władysław Lester został wcielony do 8 kompanii tego pułku i brał później udział w zajmowaniu Pomorza (między innymi Bydgoszczy) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (rejon Berezyny i Stodoliszcze). W czasie odwrotu ze Wschodu dostał się do niewoli, z której udało mu się jednak uciec. W wojsku pozostawał do roku 1921, kiedy to został zdemobilizowany i wrócił do domu w stopniu szeregowca.
8 lipca 1922 roku Władysław Lester ożenił się z Józefą Galon z Krzemieniewa, gdzie też zamieszkał pod ówczesnym numerem 12. Wspólnie z żoną prowadzili gospodarstwo rolne (15 ha) i zajmowali się wychowywaniem dość sporej gromadki dzieci: Leokadii, Stanisława (zmarł w dzieciństwie), Zofii, Moniki, Kazimierza, Edmunda i Teresy. Od samego początku swojego pobytu w Krzemieniewie Władysław Lester zasłynął ze swojej pracowitości i wielkiej pasji społecznikowskiej. Jako były powstaniec i żołnierz z czasów wojny z bolszewikami współtworzył na terenie tej miejscowości Koło Związku Weteranów Powstań Narodowych oraz Związek Rezerwistów i Związek Strzelecki. Był także jednym ze współzałożycieli miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej, powstałej 12 września 1926 roku (pełnił w niej funkcję przodownika oddziału ratunkowego). Udzielał się również jako przewodniczący w miejscowej Radzie Szkolnej. Ta jego działalność została szybko zauważona przez mieszkańców Krzemieniewa, wśród których, mimo dość młodego wieku, zaczął się cieszyć dużym szacunkiem i zaufaniem.
W roku 1928 zlikwidowane zostały komisariaty obwodowe, a na ich miejsce powstały tzw. obwody wójtowskie. Wójtem dla obwodu wójtowskiego Krzemieniewo mianowany został przez wojewodę poznańskiego, Władysław Lester. Na tym stanowisku (piastowanym społecznie) dał się poznać z jak najlepszej strony, a podejmowane przez niego decyzje zawsze były bardzo wyważone, co z kolei przekładało się na sprawne funkcjonowanie wszystkich części składowych wójtostwa. Siedzibę dla urzędu, który pełnił, urządził we własnym domu.
W 1935 roku, po kolejnej reorganizacji samorządu terytorialnego (na podstawie ustawy z dnia 23 marca 1933 roku) powstała gmina Krzemieniewo, a na jej czele stanął znowu Władysław Lester. W tym też czasie, jako człowiek bardzo religijny, zaangażował się mocno w tworzenie parafii i budowę kościoła w Drobninie. Potrafił jako urzędnik współpracować z mniejszością niemiecką zamieszkującą na tym terenie. Dzięki temu udawało się aż do wybuchu II wojny światowej unikać zadrażnień o charakterze narodowościowym i religijnym wśród mieszkańców gminy.

Władysław Lester nie dbał o honory i zaszczyty, ale szczególnie cenił sobie otrzymany decyzją Wojewody Poznańskiego Adama Maruszewskiego z dnia 29 września 1938 roku, Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę.

1 września 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, większość Polaków z Krzemieniewa podjęła decyzję o ewakuacji na wschód. Wśród nich była również rodzina Lesterów. Pod dotarciu do Księginek, Władysław Lester postanowił jednak wrócić do Krzemieniewa. Tutaj 27 września 1939 roku został aresztowany. Miało to związek z odmową podpisania przez niego, jako pełniącego urząd wójta, rozkazu rozstrzelania jednego z członków nieformalnej polskiej policji porządkowej, która powstała w Krzemieniewie na początku września 1939 roku. Osadzony został najpierw w miejscowym areszcie, skąd trafił do więzienia we Wrocławiu, a 16 października 1939 roku wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie otrzymał numer 10147/3229. 7 marca 1940 roku przeniesiony został do obozu w Mauthausen – numer obozowy 2514, skąd 22 września 1940 roku trafił do podobozu w Gusen. Tam na skutek straszliwych warunków i wyczerpującej pracy 10 marca 1941 roku o godzinie 9:30 zmarł. W oficjalnym piśmie, jakie otrzymała rodzina (żona wójta z córkami przebywała wtedy w Tomaszowie Mazowieckim, synowie najpierw w Łoniewie, a później w Pawłowicach i Lesznie), za przyczynę śmierci podano zapalenie płuc. Krótko potem do Łoniewa dotarła z Mauthausen przesyłka zawierająca urnę z prochami Władysława Lestera, za którą zresztą władze niemieckie pobrały opłatę. Urnę tę złożono na cmentarzu w Osiecznie w grobie Jana Lestera. Po wojnie (marzec 1945) wdowa po Władysławie Lesterze, Józefa, powróciła wraz z dziećmi do Krzemieniewa i w dalszym ciągu zajmowała się rolnictwem. W 1961 sprzedała gospodarstwo, przeniosła się do Poznania, gdzie 2 stycznia 1981 roku zmarła. Pochowana została na cmentarzu na Miłostowie.

Władysław Lester był wspaniałym mężem i ojcem, co w tamtych czasach było niezwykle ważne, ponieważ zawirowania wojenne spowodowały dość istotne rozluźnienie obyczajów. Był też osobą o wielkiej charyzmie, co przekładało się na umiejętność budowania właściwych relacji z tymi, których spotykał na swojej drodze.

Wójt Władysław Lester jednoczył ludzi, nie dzielił. Budował, nie burzył. Właściwe efekty takich działań i przyjmowanych przez niego postaw szczególnie mocno widoczne były w Krzemieniewie, gdzie po roku 1918 w dalszym ciągu mieszkała dość liczna mniejszość niemiecka. Cechy charakteru, które posiadał i które potrafił wykorzystać spowodowały, że stał się prawdziwym miejscowym przywódcą.

___________________________________________
Elżbieta i Jerzy Kownaccy