PASZYŃSKI Alojzy (18 VI 1900 – 10 I 1968)
Ur. w Pawłowicach. Syn Józefa i Prudencji zd. Sikorskiej. Pracę w pawłowickim majątku rozpoczął jako pomocnik ogrodnika. 11 IX 1918 r. powołany do armii niemieckiej do 1 kompanii 63 batalionu zapasowego w Opolu (Ers. Batl. Nr 63 Oppeln). 8 X t.r. złożył przysięgę wojskową. 15 X t.r. skierowany do Polowego Oddziału Rekrutów 12 Dywizji Piechoty (Feld Rekruten Depot der 12 Infanterie Division). 20 X 1918 wcielony do 3 kompanii tego oddziału. W walkach frontowych udziału już nie brał. 9 XII 1918 zwolniony z wojska, wrócił do Pawłowic. 7 I 1919 wstąpił do oddziału powstańczego w Pawłowicach, włączo¬nego następnie do kompanii L. Wło¬darczaka. Walczył pod Pawłowicami, Robczyskiem, Przybinią i Tworzanicami. Uczestnik wojny 1920 r. w 6 Pułku Strzelców Wielkopolskich. Do rezerwy przeniesiony w XI 1921. Powoływany na ćwiczenia rezerwy do artylerii ciężkiej. Stopień wojskowy: bombardier (st. szeregowiec). W okresie międzywojennym zatrudniony w majątku Pawłowice jako stolarz. Zmobilizowany 28 VIII 1939, znalazł się terenach wschodnich. Dostał się do niewoli radzieckiej. Później przekazany Niemcom, przebywał w obozach jenieckich Stalag VIII C (nr jeniecki 3834) oraz Stalag VI A Warstein, pow. Arnsberg w Westfalii. 10 X 1940 zwolniony z nie¬woli na roboty przymusowe w miejscowościach Warstein, pracował u Wilhelma Linnenbrügera. W wyniku wstawiennictwa niemieckiego zarządcy majątków pawłowickich von Schlabrendorfa zwolniony 25 XI 1940 r. i tydzień później wrócił do Pawłowic. Dalej pracował jako stolarz w majątku pawłowickim. Od 1958 r. członek ZBoWiD. Zm. w Lesznie, poch. w Pawłowicach (na płycie nagrobnej błędny rok urodzenia „1890”). W 1936 r. wziął ślub z Marianną Tórz (córką hrabiowskiego stangreta Jana). Miał dzieci: Józefa (1936-47), Andrzeja (1941-94, w 1964 r. został wyświęcony na księdza i był wieloletnim proboszczem w Osiecznej) i Teresę (ur. 1949).