We wsi Pawłowicach, należącycej dziś do hr. Mielżyńskich, niegdyś gniaździe familii wielkopolskiej Pawłowskich, piszących się także jak Rydzyńscy z Werbna, czyli Wierzbna, założył kościół parochialny w r. 1410 Jan Czyrmiński, albo raczej Rydzyński z Werbna, dziedzic Rydzyny, Pawłowic i innych włości. Syn jego Jan, kasztelan międzyrzecki, bądź że wystawiony przez ojca kościół spłonął w pożarze, bądź też innym jakim przypadkiem zniszczonym został, wystawił go znowu od samych fundamentów z drzewa i nadał mu erekcyą, która się znajduje w wizycie Wolskiego z r. 1667 pag. 284 w całej swej obszerności. Kościół ten stał teraz blisko trzy wieki, ale już w roku 1610 był bardzo w złym stanie, albowiem wizyta Happa z tego roku mówi o nim: „Pawłowice, wieś, ma kościół parochialny drewniany, starożytny i bardzo zrujnowany, pod tytułem ś. Mikołaja, biskupa i wyznawcy.” Stał on jednakże jeszcze do początku 18. wieku. W roku 1701 odbudowała go na nowo Eleonora z Mycielskich Mielżyńska, ówczesna dziedziczka Pawłowic, a w roku 1703 Wierzbowski, sufragan poznański, poświęcił go.
Prócz kościoła parochialnego znajduje się w Pawłowicach kaplica, o której wizyta Happa z r. 1610 mówi co następuje: „W tejże wsi jest kościół murowany, niedawno przez ur. Bartłomieja Pawłowskiego, części jednej Pawłowic dziedzica, wielkim kosztem wystawiony, w bliskości kościoła parochialnego z kaplicą wymalowaną, któryto kościół chcą mieć za parochialny i żądają od Najprzewielebniejszego biskupa, aby do niego nabożeństwo i dochody z dawnego bardzo zrujnowanego kościoła parochialnego przeniósł.” Pawłowski wystawił więc tę kaplicę w myśli przeniesienia do niej nabożeństwa i funduszów z walącego się kościoła parochialnego. Gdy atoli do tego z niewiadomych mi przyczyn przyjść nie mogło, następcy Bartłomieja Pawłowskiego uposażyli tę kaplicę i ustanowili przy niej osobnego kapelana, jakto uczy wizyta Wolskiego z r. 1667 przypisująca jednakże założenie jej nie Bartłomiejowi Pawłowskiemu, ale którejś kobiecie z tej familii.
„W tej samej wsi – mówi wspomniona wizyta – niedaleko od kościoła parochialnego, znajduje się kaplica murowana, przez niegdy urodz. N. Pawłowską, matkę niegdy urodz. Jana z Wierzbna Pawłowskiego pod tytułem N. P. Maryi śnieżnej z cegły palonej wystawiona, a przez tegoż ur. Jana Pawłowskiego i małżonkę jego ur. niegdy Katarzynę z Bnina Pawłowską i ur. Eustachego z Popowa Mierzewskiego dotowana dwoma tysiącami złotych polskich.” Kaplicę tę wystawioną w roku 1597, odnowił w r. 1775. Maxymilian Mielżyński, pisarz w. koronny, ówczesny dziedzic Pawłowic. Poświęcił ją w roku 1629 Jan Baykowski, biskup enneński, sufragan poznański. Prócz głównej summy 2000 złotych, miała jeszcze rozmaite małe legaty.

Szpital. Ten sam Bartłomiej Pawłowski, który wybudował kaplicę w Pawłowicach, załołył także przy niej szpital roku 1596. Szpital ten tak opisuje wizyta Happa z r. 1610: „Znajduje się w tejże samej wsi szpital ubogich, na niepewną liczbę osób; obecnie znajduje się w nim pięciu ubogich, mają dom drewniany o jednej wielkiej izbie, a na utrzymanie wiatrak, z którego pobierają od młynarza wymiaru rocznego dwadzieścia ćwiercień żyta. Młyn ten zapisał im przed czternastu laty w grodzie poznańskim ur. Bartłomiej Pawłowski. Prócz tego mają łan roli, podzielony na trzy pola i 100 grzywien kapitału.”

------------------------------------------------------------------
Opis zaczerpnięty z: Józef Łukaszewicz "Opis historyczny kościołów parochialnych w dawnej dyecezyi poznańskiej" T. II, s. 77-78, Poznań 1858.