Setna rocznica śmierci pawłowickiego proboszcza ks. Ludwika Drwęskiego.
Czas zaciera pamięć oraz materialne pamiątki życia i działalności nawet wielkich i znaczących postaci.
Już prawie nieczytelny jest napis na jego nagrobku na cmentarzu w Pawłowicach:
Tu spoczywają zwłoki ś.p. księdza
LUDWIKA DRWĘSKIEGO
Radca duchowny
emerytowany dziekan
i proboszcz Pawłowicki
ur. się 5. Lutego 1834 r.
um. 22. Stycznia 1907 r.
Prosi o westchnienie
za swą duszę
Wyświęcony został w 1860 r. Był m. in. proboszczem w Kąkolewie. W 1875 r. został dostał probostwo w Pawłowicach, które piastował aż do śmierci. Do połowy lat 90-tych XIX w. był jednocześnie dziekanem krobskim. Znany był z działalności społecznej. Jeszcze w 1906 r. fundował nowy ołtarz główny w rozbudowywanym kościele pawłowickim. Był już wtedy schorowany i często zastępowany przez wikariusza ks. Stefana Dąbrowskiego*. Ks. Dąbrowski nie został jednak nowym proboszczem, gdyż jeszcze przed śmiercią ks. Drwęskiego, z dniem 20 XII 1906 r. objął posadę proboszcza w należącym do Mielżyńskich Żytowiecku. Już z dniem 4 I 1907 r. parafią pawłowicką administrował ks. Wojciech Bajerowicz – dotychczasowy wikariusz w Żytowiecku. Ale i ks. Bajerowicz nie został mianowany proboszczem, gdyż 13 V 1907 r. objął wikariat w Lwówku**. Pawłowickim proboszczem został natomiast ks. Kazimierz Śramkiewicz***.
Nekrologi w „Kurjerze Poznańskim”.
__________________________
*) Stefan Dąbrowski (1875-1945). Pawłowice były jego pierwszą placówką po wyświęceniu. Tu był działaczem społecznym (w 1904 r. został w-ce prezesem kółka rolniczego, działał w TG „Sokół”). Od 20 XII 1906 proboszcz w Żytowiecku. Zmarł 15 III 1945 w czasie powrotu z wojennej tułaczki z Generalnej Guberni. Poch. w Żytowiecku.
**) Wojciech Bajerowicz (1882-1944). Ur. w Śremie. W 1902 r. ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Wyświęcony w 1906 r. i od tego roku wikariusz w Żytowiecku. Administrator parafii pawłowickiej (4 I - 13 V 1907), również w 1907 wikariusz w Lwówku. Później m.in. proboszcz w Drzeczkowie (1916-23) i Ceradzu Kościelnym. Zginął w czasie powstania warszawskiego.
***) Kazimierz Śramkiewicz (1875-1954). Ur. we Wronkach, pow. Szamotuły, syn Stanisława i Pauliny zd. Hoffman (oboje zmarli w Pawłowicach i tu są pochowani w jednym grobowcu razem z proboszczem). W 1896 r. ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Zgodnie z prawem patronatu desygnowany na proboszcza przez hr. Maksymiliana Mielżyńskiego. W 1912 r. był współzałożycielem, wiceprezesem Zarządu i członkiem Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Lesznie. W 1919 r. kapelan wojsk powstańczych, członek organizacji weteranów powstania, w latach 20-tych i 30-tych (1923-34 ?) dziekan dekanatu krobskiego. W 1923 r. krótko administrował parafią w Oporowie (po śmierci tamtejszego proboszcza Kinowskiego). Działacz społeczny. W czasie okupacji w końcu 1941 r. aresztowany i osadzony w Forcie VII w Poznaniu. Następnie wysiedlony do Jędrzejowa w Generalnej Guberni. Wrócił w 1945 r. po zakończeniu działań wojennych w 1945 r.
------------------------------------------------
Informacja: pan Jarosław Wawrzyniak.
|
