"Przemysł II książę Polski, zatwierdził 16. X 1291 roku w Poznaniu sprzedaż dziedzictwa Drobnin, którego zrzekły się dzieci komesa Piotra na rzecz Bogumiła i pozwolił je chronione najwyższymi zwolnieniami lokować na prawie niemieckim.

Spotykamy się z wieloma niedogodnościami, dlatego wzmacniamy ochronę naszych spraw państwowych i naszych zaufanych. My więc Przemysł II, z Bożej łaski książę Polski podajemy do wiadomości wszystkim, tak obecnym jak i przyszłym czytającym te strony co w naszej i w naszych baronów obecności, odnosi się do umowy dzieci wymienionego Piotra, mianowicie: Magnusa, Vincenciusza, Wojciecha, Falusa. Ogłoszona została odnośnie ich dziedzictwa znanego jako Drobnino, które należy do nich prawem patrymonialnym. Sprzedają oni z wolnej woli komesowi Bogumiłowi, synowi Jana i rezygnują z wszystkich praw, które posiadali w wyżej wymienionym dziedzictwie dla siebie i dla swoich następców na wieczne czasy. My po uważnym rozpatrzeniu, według zwyczaju tej sprzedaży i po zastanowieniu, zatwierdzamy ją i aprobujemy po wsze czasy. Z powodu tego, że ów komes Bogumił zawsze nam świadczył prawdziwie wierną służbę, świadczy obecnie i zawsze jest gotowy świadczyć, dlatego zwalniamy wyżej wymienioną wieś Drobnino ze wszystkich podatków i opłat, mianowicie: z narazu, z powozu, ze stróży, z podwornego, z bydlęcego i krowiego, z opolowego i służby wojskowej na wezwanie. Jeżeli mieszkańcy wymienionej wsi mający wobec nas obowiązki, wezwani naszym pierścieniem lub pieczęcią odpowiedzą skargami, i jeżeli między nimi ktoś popełni przestępstwo, będzie zachęcał do zabójstwa, to nie kto inny, lecz wspomniany Bogumił i jego spadkobiercy otrzymają karę śmierci. Bogumiłowi, jego spadkobiercom i sukcesorom zatwierdzamy sprzedaż wymienionej wsi. Oprócz tego, wymieniony Bogumił i jego następcy, według całego polskiego prawa zostają uwolnieni z dostarczania zbrojnych, podwody i zwierzyny. Wolno temu Bogumiłowi i jego dziedzicom w obrębie ich posiadłości polować na łanie i kozły. Ten cały dokument kazaliśmy spisać i obwarować naszą pieczęcią w obecności następujących świadków: komesa Sendziwoja-pincerna poznańskiego, komesa Sendziwoja-kasztelana z Dryżyny, ojca Marcina-opata z Lubina.

Datowane w Poznaniu w dzień św. Galileusza, roku pańskiego 1291, ręką Iasconisa pisarza naszego dworu."

Tłumaczenie z języka łacińskiego: mgr Elżbieta Kownacka