Grudnia 11 2024 18:58:29
Nawigacja
· Strona główna
· FAQ
· Kontakt
· Galeria zdjęć
· Szukaj
NASZA HISTORIA
· Symbole gminy
· Miejscowości
· Sławne rody
· Szkoły
· Biogramy
· Powstańcy Wielkopolscy
· II wojna światowa
· Kroniki
· Kościoły
· Cmentarze
· Dwory i pałace
· Utwory literackie
· Źródła historyczne
· Z prasy
· Opracowania
· Dla genealogów
· Czas, czy ludzie?
· Nadesłane
· Z domowego albumu
· Ciekawostki
· Kalendarium
· Słowniczek
ZAJRZYJ NA


LUDWIK HAŁASIŃSKI Z PAWŁOWIC

ZAPOMNIANI BOHATEROWIE WOJNY 1920 R.
LUDWIK HAŁASIŃSKI Z PAWŁOWIC.


W rodzinnym albumie pani Jadwigi Sobczak z Pawłowic znajduje się stare, mocno zniszczone zdjęcie. W zarysach widać tam cztery brzozowe krzyże, na nich powieszone wieńce i przymocowane tabliczki z prawie nieczytelnymi napisami. Z rodzinnych przekazów wynika, że na fotografii jest grób wuja pani Jadwigi - Ludwika Hałasińskiego. Rzeczywiście osoba ta wymieniona jest na pomniku przy kościele w Pawłowicach jako poległy w czasie wojny w latach 1914-20. Choć „gołym okiem” trudno cokolwiek przeczytać na nagrobnych tabliczkach, przy pomocy techniki komputerowej powoli udaje się rozwikłać zagadkę zbiorowej mogiły. Po małej „obróbce” zdjęcia pojawia się wyraźny napis na pierwszym z lewej prowizorycznym nagrobku: „Tu spoczywa ś.p. szerg. Stępczak Piotr z Kmp. 4 60 p.p. wp. ur. 29.6.1900 w Wijewie pol. 5.6.20 r.”. I dalej na kolejnym w prawo: „Tu spoczywa ś.p. szerg. Kaźmierczak Józef z Kmp. 4 60 p.p. wp. ur. 18.2.1900 w Linowcu pol. 5.6.20 r.”. Na drugim z prawej: „Ś.p. szerg. Jan Białasik 3 komp. 60 p.p. W.p. poległ w obronie ojczyzny 5.6.20 r.”. Z prawej strony najmniej czytelny napis:

Ś.p.
Plut. Ludwik Hałasiński
sztab. komp. km. 60 p.p. w.p.
Poległ ku chwale Ojczyzny
Dnia 6.VI.20 r.

Niezorientowanym w terminologii wojskowej wyjaśnijmy skróty. Plutonowy – sztabowa kompania karabinów maszynowych 60 pułku piechoty Wojska Polskiego.
W rodzinnych przekazach nie zachowała się nazwa miejscowości, gdzie pochowany został L. Hałasiński. Jednak ustalenie tego nie okazało się dużym problemem. Figuruje on bowiem w opublikowanej w 1934 r. „Liście strat Wojska Polskiego” pod pozycją 11812, jako poległy 6 czerwca 1920 r. w miejscowości Tumiłowicze. Również pochowani razem z nim towarzysze broni widnieją w tym wykazie:
poz. 1962 - szereg. Jan Białasik - poległ 5 VI 1920 nad Berezyną
poz. 15674 – szereg. Józef Kaźmierczak, poległ 5 VI 1920 w Tumiłowiczach
poz. 37175 – szereg. Piotr Stępczak (Stempczak) – poległ 5 VI 1920 w Tumiłowiczach.


Ludwik Hałasiński (nazwisko pisano też „Chałasiński”) urodził się w Pawłowicach 24 VIII 1894 r. Był synem robotnika Józefa i Franciszki zd. Stelmaszyk. Mieszkał w domu robotniczym przy przejeździe kolejowym. Jeszcze przed wybuchem I wojny św., w 1912 r. wyjeżdżał do pracy do Westfalii (Gladbeck k. Essen). Później zapewne walczył na wojnie św. W 1919 r. brał udział w powstaniu wielkopolskim. Jak wynika z zapisu w kronice koła ZBoWiD, w czasie powstania wyróżnił się odwagą i brawurą. Jak większość pawłowickich powstańców został wcielony do 6 Pułku Strzelców Wielkopolskich, później przemianowanego na 60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej. Rodziny nie założył. Spróbujmy odtworzyć wydarzenia z początku czerwca 1920 r., których wynikiem była jego śmierć.
Trwała wojna polsko-bolszewicka. 1 VI 1920 r. na Białorusi rozpoczęło się polskie przeciwuderzenie, które wyszło z rejonu Chotajewice – Kiszkurnia w kierunku Okołowo – Łohojsk i do 8 VI osiągnęło linię rzek: Dźwiny, Auty i górnej Berezyny. 60 pułk piechoty, w którym walczył plut. Ludwik Hałasiński, nacierał na Okołowo i osiągnął linię rz. Wiejny. W walkach pod Okołowem poległo dwóch jego kolegów z Pawłowic: Ignacy Płócieniczak i Jan Nawrocik. Pod Gubą wsławił się pluton plut. Stanisława Kędziory z 2 kompanii. Ostrzeliwany przez kilka nieprzyjacielskich karabinów maszynowych, Kędziora zdecydował się na atak, który zmusił bolszewików do wycofania na całej linii.
2 VI 1920 r. III batalion pułku po krótkiej walce zdobył Omniszewo, sforsował most pod Tolszczą i osiągnął Szklańce. I batalion po przejściu Wiejny pod wsią Piecznoje natknął się w lesie i na wzgórzach na południe od wsi Choroszczaja na przeważające siły nieprzyjaciela. W 4-godzinnej zaciętej walce wróg został oskrzydlony, stracił ckm i został odrzucony. W dalszym pościgu batalion wyrzucił wroga ze wsi Buda, następnie z Zadorza. Paląc za sobą most na rzece Omniszewce, nieprzyjaciel uciekł na Wilejkę. Dalsze nocne natarcie spowodowało wycofanie się wroga na północny brzeg rzeki Wilji i wysadzenie mostu. Mimo nocy i silnego ognia z przeciwnego brzegu batalion sforsował rzekę w bród, zmuszając wroga do dalszego odwrotu na Szklańce i zatrzymał się we wsi Derjuszki, okopując się naokoło niej z powodu braku łączności z własnymi oddziałami. Z pod Szklaniec pułk w składzie grupy płk. Przeździeckiego poszedł dalej na Dokszyce, które zostały już wcześniej zajęte przez inne polskie oddziały.
5 VI 1920 r. po słabych walkach z ustępującym wrogiem pułk stanął nad górną Berezyną w obszarze Dziedzino – Czernica. W walkach nad Berezyną ciężko ranny został d-ca 4 kompanii ppor. Stefan May. Polegli z tej kompanii m.in. szeregowcy: Piotr Stępczak i Józef Kaźmierczak oraz Jan Białasik z 3 kompanii. 6 VI 1920 r. w Tumiłowiczach poległ plut. Ludwik Hałasiński ze sztabowej kompanii km.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!



Walki na Białorusi w maju i czerwcu 1920 r.
(G. Lukomski, B. Polak, M. Wrzosek, Wojna polsko-bolszewicka 1919-20.
Działania bojowe. Kalendarium. T. II (marzec-październik 1920 r.), Koszalin 1990 r.)


Miejsce śmierci Ludwika Hałasińskiego.



WARTO ZOBACZYĆ
Dwór Drobnin

Kościół Pawłowice

Dwór Oporowo

Kościół Drobnin

Pałac Pawłowice

Kościół Oporowo

Pałac Garzyn

Dwór Lubonia

Pałac Górzno
Wygenerowano w sekund: 0.00 6,994,041 Unikalnych wizyt