Ur. w Soczewce, pow. Płock. Syn Franciszka i Heleny. Od 1906 r. uczęszczał do gimnazjum w Płocku, za działalność konspiracyjną więziony we Włocławku. Po przeniesieniu się do Krakowa, od 1910 r. należał tam do Związku Strzeleckiego. Ukończył Szkołę Podchorążych Związku Strzeleckiego. W latach 1911-1914 studiował w Krakowie i we Lwowie, gdzie należał do związków studenckich. Od 6 VIII 1914 r. w Legionach Polskich przy armii austro-węgierskiej. Do 12 IX 1915 jako podoficer pełnił funkcję zastępcy dowódcy plutonu w 2 kompanii kadrowej 1 pułku piechoty Legionów. Ranny pod Laskami (bitwa pod Anielinem i Laskami k. Warszawy w dniach 21-26 X 1914) i Litowiczami (1915). Od 21 IX do 23 XI 1915 organizował i dowodził baonem zapasowym warszawskim. Od 30 I 1917 do 15 II 1918 służył w 2 pułku piechoty (Legionów, następnie Polskiego Korpusu Posiłkowego). W okresie IX-XII 1917 r. oddelegowany do Szkoły Oficerskiej Polskiego Korpusu Posiłkowego w Przemyślu. Od 1 III do 1 XI 1918 służył jako z-ca d-cy kompanii w Polnische Wehrmacht w Ostrowie. Od 6 I 1918 do 27 I 1919 był dowódcą 12 kompanii 3 pp. Od 27 I 1919 do 3 VII 1920 (?) służył w baonie zapasowym 9 pp Leg. (3 pp). Od 5 VII 1919 do 5 VII 1920 był dowódcą 5 kompanii 9 pp Leg. Ranny w walkach nad Dźwiną (1919). W 1921 r. pełnił funkcję dowódcy baonu zapasowego 8 pp Leg. Od 1922 r. dowódca jednego z baonów 8 pp Leg. w Lublinie. W latach 1922-26 r. był dowódcą III baonu 69 pp we Wrześni. Major ze starszeństwem od 15 VIII 1924. W latach 1926-27 pracował w Przysposobieniu Wojskowym na powiat Gniezno. W latach 1927-29 odkomenderowany do biura Gabinetu Marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1927 r. od Skarbu Państwa nabył majątek Bielawy, należący wcześniej do Niemca Carla Weise, gdzie gospodarował do wybuchu II wojny św. W 1934 r. był oficerem w stanie spoczynku, w dyspozycji d-cy DOK VII. Wojnę i okupację spędził na kresach wschodnich, gdzie w tym czasie ożenił się w rodzinie Radziwiłłów. W 1945 r. na krótko wrócił do Bielaw. Mieszkał później w Warszawie. Prawdopodobnie został na kilka lat wywieziony w głąb ZSRR. Po powrocie z zesłania leczył się w szpitalu dla nerwowo i psychicznie chorych pod Warszawą (w Tworkach ?), gdzie zmarł. Odznaczony 3-krotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości (1930), Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-21 (1925), Medalem X-lecia (1928). Miał córkę zam. w Bydgoszczy.