W roku kalendarzowym 1925 nastąpiły normalniejsze stosunki życiowe i społeczne przez wprowadzenie Złotego Polskiego, opiewającego swą stałą wartość na zapasach czy to w złocie, czy to w walutach wartościowych zagranicznych w Banku Polskim. Przez rozporządzenie Rady Ministrów przerachowanie bezwartościowych marek polskich na złotówki ma się uskutecznić w stosunku 1800000 marek polskich = 1 zł, tak samo i inne zobowiązania finansowe. Przez takowe rozporządzenie potracili ludzie swe oszczędności we wszelkich bankach, na hipotekach. Pożyczki Państwowe czyli „Odrodzenia” zostały przewalutowane w stosunku 100 marek = 1 zł. I w tym przypadku ponieśli wszyscy wierzyciele, którzy przychodzili zmartwychwstałej Polsce z pomocą ciężkie ofiary, a kto się zestarzał i nie miał sił i sposobności do pracy, został żebrakiem. Każdy, który stracił przez dewaluację cały swój majątek pociesza się, że nastąpią lepsze czasy, których chyba nasze pokolenia doczekać się mogą.

Szkolnictwo robi dobre postępy. Przy pomocy nowoczesnych prądów nauczania, czyli metod pracy zauważyć można w każdej miejscowości szerzenie się oświaty i chęć do dalszego pozaszkolnego kształcenia się. Jedynem hamulcem do dalszego rozkwitu ekonomicznego jest brak dotkliwy warsztatów pracy i na skutek redukcji urzędników w niektórych instytucjach powstało niezadowolenie obywateli.

Nauka w tutejszej szkole odbywa się normalnie bez przerwy i bez zmian podług ułożonego planu i materjału. Dzieci chętnie i regularnie uczęszczają do szkoły i okazują wielki zapał do kształcenia i uczenia się.
Stosunek pomiędzy nauczycielem i rodzicami dzieci jest harmonijny, jak być powinien dla skutecznego i celowego wychowania naszych pokoleń.

17 marca 1925 roku odbyła się rewizja tutejszej szkoły przez pana inspektora szkolnego Tyczewskiego z Leszna. Pan inspektor był z postępów dzieci we wszystkich przedmiotach zadowolniony, przemówił do dzieci w serdecznych słowach zachęcając ich do dalszej pracy i pilnego uczenia się, a głównie dobrego zachowania się, aby wyrośli na pracowitych i ojczyznę swoją miłujących obywateli.

23 maja 1925 roku miały dzieci sposobność widzieć naszego Naczelnika Państwa – Prezydenta Rzeczypospolitej pana Wojciechowskiego, który przejeżdżał do Leszna z Ostrowa. Dzieci odświętnie ubrane, prawie wszyscy z własną ręką zrobionymi chorągiewkami, ustawiły się na tutejszym dworcu w Pawłowicach i z radosnym okrzykiem: „Niech żyje!” przywitali Pana Prezydenta, który widząc przez okno szereg sztandarów wychylił się i nam dziękował. 23 maja był też gościem u pana hrabiego Mielżyńskiego w Pawłowicach.

Nowy rok szkolny rozpoczęto przy tutejszej szkole wiejskiej 3 sierpnia. Liczba uczęszczających dzieci w porównaniu do lat przedwojennych jest mała, bo jeno wynosi 42. ludność tutejszej okolicy jest zadowolona z latosich żniw, zboża sprzątnięto przy świetnej pogodzie i wydawają obfity plon, np. pszenica: 1 morga do 18 cetnarów.