SZYGUŁA Franciszek (1910-1989), nauczyciel, działacz społeczny.
Urodził się 21 X 1910 w Herne (Niemcy) jako jedno z dziewięciorga dzieci Pawła, górnika i krawca i Władysławy z Koniecznych. Spośród ośmiorga rodzeństwa F. czterech było nauczycielami, a Leon działaczem społecznym. W 1922 rodzina osiedliła się w L., gdzie Sz. w ciągu 2 lat ukończył rozpoczętą w Niemczech szkołę powszechną. W 1924 rozpoczął naukę w szkole średniej, w 1931 zdał egzamin maturalny w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w L. 16 IX 1957 podjął zaocznie naukę w Studium Nauczycielskim w Poznaniu; ukończył ją (22 VI 1960) pracą dyplomową Rozwój demograficzny Poznania w XVIII i XIX wieku na tle przemian społeczno-ekonomicznych Wielkopolski. 1 X 1959 rozpoczął studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM; dyplom mgr. pedagogiki uzyskał 20 VI 1963. W 1931-3, nie mogąc uzyskać pracy, uczył się u ojca zawodu krawca. Od 1933 pracował w administracji Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego. Pracę nauczyciela mianowanego rozpoczął l X 1934 w Publicznej Szkole Powszechnej w Pawłowicach (pow. L.); kontynuował ją do wybuchu II wojny światowej. W początkowym okresie okupacji był robotnikiem kolejowym. W kwietniu 1941 wysiedlony został do Przemyśla, gdzie pracował na kolei w Żurawicy, a następnie jako sprzedawca w niemieckim sklepie firmy „Julius MeinT”. Po wyzwoleniu Przemyśla (1944), zatrudniony został w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej. Tam pracował do marca 1945, kiedy wrócił do L. i 15 IV 1945 podjął pracę nauczyciela w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej. Od 15 VI 1947 do 31 X 1948 pełnił dodatkowo obowiązki kierownika Działu Odzieżowego przy Państwowym Centrum Wyszkolenia Zawodowego we Wschowie. W 1949 został kierownikiem Warsztatów Szkolnych przy Państwowym Gimnazjum Krawieckim w L., o czym zadecydowało zdanie (13 VII 1946) egzaminu mistrzowskiego w zakresie krawiectwa. l XII 1951 został dyr. Zasadniczej Szkoły Odzieżowej w L., przekształconej (1954) w Zespół Szkół Zawodowych CZSP. Na emeryturę przeszedł w 1973, pełniąc nieprzerwanie przez 22 lata funkcję dyr. szkoły. W czasie kierowania placówką zorganizował Technikum Odzieżowe, Zaoczne Technikum Odzieżowe z punktami konsultacyjnymi w wielu miastach w Polsce i Technikum Budowlane. Pod jego kierownictwem szkoła pozyskała (1961) aulę, pełniącą także funkcję sali gimnastycznej oraz (1971) internat na 200 miejsc. W szkole w ramach zajęć pozalekcyjnych, prowadzono różnorodną działalność (teatr, recytacja, turystyka, sport). W 1970 teatr szkolny, podczas obchodów 300-lecia śmierci J. A. Komeńskiego, wystawił sztukę czeskiego pedagoga „Opowieść o Herkulesie". W 1959 szkoła, po 3-letnim współzawodnictwie, zdobyła na własność sztandar przechodni CZSP. S. od 1934 był członkiem ZNP, w 1959-66 wiceprzewodniczącym Zarządu Miejskiego ZNP w L. W 1935 utworzył w szkole w Pawłowicach drużynę im. S. Żółkiewskiego. Był podharcmistrzem ZHP, wieloletnim działaczem TPD (1976-87 przewodniczącym zarządu w L.) Przez 4 kadencje (1958-1973) był radnym MRN w L., pracował w Komisji Planu Gospodarczego L., Budżetu oraz Komisji Oświaty i Kultury MRN. Przewodniczył radzie nadzorczej PSS „Społem", działał w Miejskim Komitecie FJN. W 1958-62 przewodniczył Komitetowi Osiedlowemu „Śródmieście". Był przewodniczącym komitetu Obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego oraz pierwszym przewodniczącym Zespołu Kolekcjonerów LTK. Zebrał ponad 130 elementarzy z całego świata, miał ogromny zbiór obrazków do książeczek do nabożeństwa. Interesowała go historia, filatelistyka, karty do gry dla dzieci. Zbierał gazety informujące o przełomowych wydarzeniach w Polsce i na świecie. Wydał drukiem bogato ilustrowaną książkę Pół wieku szkoły odzieżowej w Lesznie (L. 1967). W „PL" ukazał się jego artykuł Dzieje drugiej drużyny harcerskiej im. J. Słowackiego przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Lesznie (1989 z. II). Posiadał: KK OOP (1965), KO OOP (1987), ZKZ (1956), Odznakę Tysiąclecia Państwa Polskiego, Tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL (1977), Medal KEN (1980), Odznakę Za Zasługi dla Rozwoju Woj. Poznańskiego (1974), Odznakę Za Zasługi dla Woj. Leszczyńskiego (1982), Medale 10- (1954), 30- (1973) i 40-lecia (1984) PRL, Odznakę Zasłużony Działacz FJN (1978), Odznakę Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego (1969), Złotą Odznakę ZSSP Start (1977), Srebrną (1982) i Złotą (1986) Odznakę Polskiego Związku Filatelistów, Złotą Odznakę Zasłużony Działacz TPD (1987) i Odznakę Za Zasługi dla Leszczyńskiej Chorągwi ZHP (1987). Zmarł 17 VIII 1989 w L., pochowany został 19 VIII na cmentarzu przy ul. Kąkolewskiej. Związek małżeński z Jadwigą zd. Gren zawarł l VII 1937. Po śmierci żony, 9 XII 1963 ożenił się ze Stefanią z Sobańskich,. Z drugiego małżeństwa miał córkę Ewę (1964), nauczycielkę.

Dokumenty i inf. rodziny
Edmund Jankowski

Słownik Biograficzny Leszna, pod. Red. B. Głowinkowskiej i A. Koniora, Leszno 2004.
Biogram autorstwa Edmunda Jankowskiego.

-----------------------------------------------------------
Informację przesłał pan Jarosław Wawrzyniak.