W końcu XVIII w. i w XIX w. Bielawy (niem. Gersdorff) były folwarkiem wchodzącym w skład majętności Świerczyna. W 1906 r. dobra w Bielawach zostały wydzielone i kupione przez Waltera von Scheele. Następnym właścicielem został w 1911 r. Fritz Oberfüschen, a w 1916 r. Carl Weise. W 1927 r. własność skarbu państwa, a od 1927 r. majora Stefana Płochowskiego.

W 1846 r. we wsi były 4 dymy i 30 mieszkańców. W 1910 r. powierzchnia wynosiła 132 ha, w tym 129 ha ziemi ornej. W 1913 r. w majątku było 19 koni. 40 krów i 20 świń. W 1926 r. powierzchnia podobna, prowadzono reprodukcję uznanych nasion zbóż.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWE – złożone z części rezydencjonalnej i folwarcznej znajduje się w zachodniej części wsi, po północnej stronie ulicy wiejskiej.

ZESPÓŁ REZYDENCJONALNY - złożony z pałacu i parku, stanowi zachodnią część założenia, pałac położony jest w centralnej części parku.

PAŁAC z 1 ćw. XIX w. [na zdjęciu powyżej: fot. Jarosław Wawrzyniak] – skierowany jest na zachód, murowany, otynkowany. Dwukondygnacyjny, podpiwniczony, o malowniczej bryle, kryty dachem mansardowym. Na rzucie zbliżonym do kwadratu, z ryzalitami. Fasada jednokondygnacyjna, trzyosiowa, z wejściem na osi, poprzedzonym ryzalitem, w którym wgłębny portyk. W kondygnacji piwnic trzy wąskie okna, okna kondygnacji przyziemia zamknięte łukiem koszowym, w połaci dachu okna mansardowe.

PARK - krajobrazowy, o powierzchni ok. 1,2 ha, z 2 poł. XIX w. Założony na planie zbliżonym do prostokąta, w części południowo-wschodniej niewielki staw. Zadrzewienie stanowią jesiony, lipy i klony.

ZESPÓŁ FOLWARCZNY - stanowi prostokątne podwórze, położone we wschodniej części założenia, Zabudowa zwarta: w pierzei zachodniej dom mieszkalny, przebudowany na garaże: w północnej obora, przebudowana na chlewnie. W pierzei wschodniej stodoła, w pierzei południowej obora. Zabudowa podwórza powstała w 2 poł. XIX w. Obiekty, z wyjątkiem stodoły, zostały silnie przebudowane. Wjazd na teren podwórza od strony południowej zaakcentowany murowanymi filarami.

STODOŁA z 2 poł. XIX w. - murowana z cegły i kamienia łamanego. Jednokondygnacyjna, więźba krokwiowo-płatwiowa ze stolcami. dach dwuspadowy. Na rzucie prostokąta, dwuprzejazdowa, dwunastoprzęsłowa. Dekoracja elewacji ceglanymi pilastrami o zredukowanych kapitelach. Pola pomiędzy pilastrami opracowane w fakturze muru kamiennego, urozmaicone (w dłuższych elewacjach) otworami szczelinowymi w ceglanych obramieniach. W krótszych elewacjach ceglane szczyty, w których otwory szczelinowe. Wrota zestawione parami, otwory zamknięte łukiem odcinkowym.

Opis zaczerpnięty z: MAJĄTKI WIELKOPOLSKIE Tom IV, POWIAT LESZCZYŃSKI - Magdalena Jarzewicz