Parafia
Rz.-katolicka parafia w Drobninie, dekanatu leszczyńskiego, została erygowana dnia 1 stycznia 1934 roku dekretem Jego Eminencji Ks. Kardynała Prymasa Augusta Hlonda z dnia 21. XII 1933 roku (L.D. I9697/33). Do parafii należą: Bielawy, Brylewo, Drobnin, Garzyn, Krzemieniewo, Mierzejewo, Zbytki. Parafia drobnińska graniczy z parafiami: pawłowicką, poniecką, oporowską, siemowską i świerczyńską.
Liczba dusz – według spisu parafialnego w 1948 roku wynosiła – 2041.

Kościół
Kościół parafialny pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa został zbudowany w 1936 roku według projektu inżyniera-architekta Franciszka Morawskiego, kosztem parafian, staraniem ks. administratora ś. p. Eryka Szymkowiaka, a konsekrowany przez J. Em. Ks. Kardynała Prymasa Augusta Hlonda dnia 8 listopada 1936 roku (Dekret Nr 2972/27.Pr.). Kościół usytuowano na wprost dworu, przy drodze prowadzącej z Drobnina do Krzemieniewa. Do drogi tej kościół usytuowano pod kątem 45 stopni.
Kościół w budowie swej jest nowoczesny, jednonawowy, oparty na prostokącie z wysuniętymi: prezbiterium, zakrystią, lożą oraz dwoma bocznymi apsydami. Nawa główna przykryta jest wysokim dachem dwuspadowym z wbudowaną w prawej części kościoła asymetryczną wieżą. Dach nawy głównej, jak również i trzech wysuniętych apsyd, a zakończonych kopułkami, pokryty jest dachówką, co daje bryle kościoła silny akcent. Zakrystia i loża, jako najniższe części bryły kościoła, zakończone są attykami, zasłaniającymi płaski, pokryty blachą ocynkowaną dach nad nimi. Wieża kościoła (30 metrów) oparta jest na kwadracie, dominuje wysokością w całości bryły, przechodzi w najwyższej swej części w ażurową loggię, zakończoną kopułką, a pokrytą również dachówką. W ażurowej części wieży, na żelaznym rusztowaniu, znajduje się dzwon o wadze 240 kilogramów, wykonany z ludwisarni Hamma we Frankruthalu w 1897 roku. Kościół jest otynkowany, koloru biało-szarego, jedynie cokół, gzymsy i ornamenty wykonane są z cegły ozdobnej (klinkier) i dachówki. Ściany boczne kościoła wzmocnione są skarpami, które sięgają prawie gzymsu wieńczącego, a zakończone są dachówką.
Drzwi główne wejściowe umieszczone są we wnęce, która w górnej części tworzy tło dla dużej rzeźby: „Ukrzyżowanie”. Wejście główne do kościoła prowadzi przez przedsionek umieszczony pod chórem. Drzwi główne, dwuskrzydłowe, są dębowe, ozdobnie okute, zamykane na zamek i pionowe zasuwy. Wnętrze kościoła cechuje prostota tak w formie budowy, jak i w szczegółach wnętrza. Wysunięte filary w ścianach bocznych tworzą łuki półokrągłe, wspierające takież murowane sklepienie nawy głównej. Przy lewej bocznej ścianie umieszczona jest ambona okrągła, murowana, wsparta na słupie. Główny ołtarz wzniesiony jest ponad poziom nawy, oddzielony czterema drewnianymi stopniami i żelazną balustradą. W głębi ołtarza na tle trzech witraży prezbiterium (uszkodzonych przez Hitlerjugend w czasie okupacji niemieckiej) wznosi się wysoka postać Chrystusa (rzeźba z masy kamiennej Najświętszego Serca Jezusa). Z każdej strony tych witraży w prezbiterium są jeszcze cztery okna tych samych wymiarów. Z siedmiu okien w każdej z dwóch bocznych apsyd (kaplic) trzy środkowe mają również witraże (w prawej kaplicy św. Józefa – witraże również są uszkodzone przez Hitlerjugend). Pozostałe zaś okna, jak również sześć większych okien nawy głównej pozbawione są witraży. W tych oknach zastosowane są szkła w dwóch kolorach: żółtym i niebieskim. Ogólna liczba wszystkich okien w kościele wynosi 40 (w żelaznych ramach). Na ścianach głównej nawy umieszczone są płaskorzeźby Drogi Krzyżowej w liczbie 14 i żelazne lichtarze „Zacheuszki” w liczbie 12. Posadzka w kościele ułożona jest z ozdobnej cegły (klinkieru).
Wejścia do kościoła, poza głównym, są 3: jedno we frontowej części kościoła i dwa w bocznych apsydach. Wewnętrznych drzwi jest 9, ozdobionych drewnianą rzeźbą. Razem więc drzwi 13, z tych 3 dwuskrzydłowe i 10 jednoskrzydłowych. Drzwi są dębowe z zamkami. Piece są dwa: w zakrystii i w loży. Piece są z kafli berlińskich.
Kościół może pomieścić około 925 osób. Doliczając do tego chór, można zaokrąglić liczbę osób do 1000.
Na chórze umieszczone są organy, zainstalowane w 1947 roku. Organy są w szafie struktury gotyckiej. Nie są one specjalnie projektowane dla tego wnętrza, jednakże nie psują jego całości.
W głównej nawie są ustawione dwie grupy drewnianych ławek kościelnych, malowanych olejno. Każda grupa zawiera po 16 ławek pięciomiejscowych. We wnękach między filarami w bocznych ścianach nawy kościelnej są umieszczone z lewej strony 2 i z prawej 3 stałe drewniane ławki bez klęczników, malowane olejno. Sklepienie kościoła ma 6 wentylatorów. Wnętrze kościoła wraz ze sklepieniem jest otynkowane, malowane klejowo w jasnokremowym, kaplice i prezbiterium oraz wnęki w błękitnym, a krawędzie filarów i łuki w jasnozłocistym tonie.
Na wieży i najwyższych szczytach dachu kościoła są umieszczone żelazne krzyże, których razem jest 6. Na dachu są również dwa piorunochrony. Dachy mają spusty i rynny deszczowe z miedziowanej blachy. Rynny są wpuszczone do podziemnych drenów odprowadzających wodę.

Wielki Ołtarz
Wielki ołtarz pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa jest murowany z cegły. Na ołtarzu umieszczona jest wysoka rzeźba z masy kamiennej - Chrystusa (Najśw. Serce Jezusa). Tabernakulum z marmuru, wyłożone wewnątrz jedwabiem. Drzwiczki dwuskrzydłowe, zamykane na zamek wewnętrzny. Mensa marmurowa. Antepedium murowane, wyłożone klinkierem i ozdobione złoconym emblematem. Podium drewniane o 3-ch stopniach. Na ołtarzu jest ustawionych 12 dużych, drewnianych lichtarzy. Ołtarz jest konsekrowany razem kościołem 8. XI 1936 roku przez J. Em. Ks. Kardynała Prymasa Hlonda i posiada przywilej in perpetuum, nadany przez J. E. Ks. Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego Walentego Dymka 31.1.1948 roku (Nr I247/48).

Ołtarze boczne
1. Ołtarz Matki Boskiej znajduje się w lewej bocznej apsydzie (kaplicy). Ołtarz jest murowany z cegły. Na ołtarzu umieszczona jest wysoka rzeźba z masy kamiennej – Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej. Ołtarz tabernakulum nie posiada. Mensa drewniana z portatylem w środku. Antepedium murowane, wyłożone klinkierem. Podium drewniane o 2-ch stopniach.
2. Ołtarz św. Józefa znajduje się w prawej bocznej apsydzie (kaplicy). Ołtarz jest murowany z cegły. Na ołtarzu jest umieszczona wysoka rzeźba z masy kamiennej – figura św. Józefa z P. Jezusem – młodzieniaszkiem. Ołtarz tabernakulum nie posiada. Mensa drewniana bez portatylu. We wnęce antepedium leży artystycznie malowana figura P. Jezusa w grobie. Podium drewniane o 2-ch stopniach.

Autor: ksiądz Kazimierz Zacharzewski - proboszcz parafii Drobnin w latach 1946-66 . Opis powstał w roku 1948.

Uwagi:
1. Wymienionej w opisie ambony już nie ma.
2. Obecne witraże zostały wykonane w pracowni Powalisza w Poznaniu w 1957 roku i zastąpiły te zniszczone przez Hitlerjugend.
3. Organy oraz dzwon pochodzą z kościoła ewangelickiego w Krzemieniewie.