W III tomie „Pamiętnika Warszawskiego” z października 1815 r. na stronach 212-215 wydrukowano wiersz F. Morawskiego „Wyjątek z Poematu natury Pana Lebrun” oraz Teyże ręki „Bębenek i Róża Centyfolia.” – Bayka. Są to prawdopodobnie pierwoduki tych utworów. Wiersze te są również zawarte w pośmiertnym wydaniu jego „Pism zbiorowych wierszem i prozą” z roku 1882, lecz pod skróconymi tytułami, to jest „Ułomek z poematu natury Lebręna” (tom 3. „Przekłady") oraz „Bębenek i róża” (tom 2. „Bajki i wiersze drobne”). Poniżej fotokopia tekstu z 1815 r. przekładu fragmentu poematu „La nature” Lebruna*.

Poeta francuski, liryk, zwany Lebrun-Pindare. W swych odach, madrygałach i ponad 600 epigramatach wysławiał m.in.: Ludwika XVI, Robespierre'a i Napoleona. Początkowo był poetą nadwornym króla Francji Ludwika XVI, później poetą rewolucyjnym. Większość jego prac zostało opublikowanych pośmiertnie. W 1811 roku wydane zostały jego patetyczne Ody (sześć tomów), które przyniosły mu przydomek Pindara (od starożytnego poety greckiego, autora liryk chóralnych, pełnych powagi moralnej, głębokości myśli, doskonałych pod względem rytmicznym i metrycznym, będących klasycznym wzorem wzniosłego stylu w liryce). Powyższy przekład Franciszka Morawskiego stanowi niewielki fragment jednej z czterech pieśni poematu „La nature, ou bonheur philosophique et champêtre – poëme en quatre chants”, napisanego przez Lebruna w 1760 roku.

Uwaga: nie mylić Ponce Denisa Lebruna z innym poetą francuskim o tym nazwisku, a mianowicie: Pierre Antoine Lebrun (1785-1873) – dwa lata młodszym od Franciszka Morawskiego poetą francuskim, wielbicielem Napoleona (za co był później prześladowany), członkiem Akademii Francuskiej, autorem „Poeme lyrique sur la mort de Napoleon” (1822), „Voyage en Grece” (1828) i tragedii, m. i. „Marie Stuart” (1820, naśladownictwo Schillera), który jednak nie napisał żadnego poematu z „naturą” w tytule.

________________________
Dla www.krzemieniewo.net
opracował: Leonard Dwornik